Το μουντόχρωμα του ουρανού
ταιριάζει στην ψυχή μου
σα βρέχει…
Πλέρια γεμίζουνε τα μάτια μου
σταγόνες θάλασσα
σα βρέχει…
Και λούζονται τα μαλλιά μου
μ’ ανάσες σου ζεστές
σα βρέχει…
Έλα και σφίξε μου το χέρι
και δώσε μου πνοή
σα βρέχει…
Έλα και άγγιξε
τις σφαλισμένες πόρτες
της καρδιάς μου
σα βρέχει…
Έλα και σβήσε μου τη δίψα
με μια σου λέξη
σα βρέχει…
Έλα και πες μου σ’ αγαπώ
Έλα και πες μου σ’ αγαπώ
σαν να’ ναι η τελευταία φορά
που βλέπουμε βροχή…
και άσε ν’ ανθίσει για πάντα
το ουράνιο τόξο στα μάτια των παιδιών
Και γω ας μην υπάρχω πια…
Φτάνει που έζησα για μια στιγμή
μες απ’ τα μάτια σου
σαν γυάλισαν οι δρόμοι απ’ τη βροχή................Δημιουργός:Δήμητρα Σέττα
