Είπα να γίνω ελεγεία για πεθαμένους έρωτες, εγχειρίδιο για τρόπους ενταφιασμού τους, για μεταποίηση ξεφτισμένων τους φτερών.....
Είπα να γίνω μέθοδος πορείας προς την ένταξη, στο ζωικό κύκλωμα των ομοουσιών μου......
Τέλος είπα να γίνω μία δημοσιογραφική αυτοκτονία, οριζόντια κι αθόρυβη, μα εκείνο το μικρό κορίτσι, με τις κοτσίδες, που πάντα πορεύεται δίπλα μου, γύρισε, με κοίταξε κι έγινα παραμύθι...............