Η Τζένιφερ Τζόουνς (αγγλ. Jennifer Jones) (2 Μαρτίου 1919 - 17 Δεκεμβρίου 2009) ήταν Αμερικανίδα ηθοποιός βραβευμένη με όσκαρ Α' γυναικείου ρόλου για την ταινία Ουράνια Οπτασία (The Song Of Bernadette) το 1943, ενώ προτάθηκε για το χρυσό αγαλματίδιο συνολικά πέντε φορές.
Πρώτα ΧρόνιαΗ Φίλις Λι Ίσλεϊ, όπως ήταν το πραγματικό της όνομα, γεννήθηκε στην Τούλσα της Οκλαχόμα το 1919 και ήταν κόρη του Φίλιπ Ρος Ίσλεϊ και της Φλόρα Μέι Σούμπερ. Η Τζόουνς φοίτησε στο κολέγιο Μόντε Κασίνο της Τούλσα, πριν μεταφερθεί στη Νέα Υόρκη το 1938 για να διδαχτεί την υποκριτική τέχνη στην Αμερικανική Ακαδημία Της Δραματικής Τέχνης. Εκεί γνωρίστηκε με το συμφοιτητή της Ρόμπερτ Γουόκερ, τον οποίο ερωτεύτηκε και παντρεύτηκε ένα χρόνο αργότερα.
Το ζευγάρι επέστρεψε στην Τούλσα όπου συμμετείχε σε ένα ραδιοφωνικό πρόγραμμα που διήρκεσε 13 βδομάδες και έπειτα κατευθύνθηκε προς το Χόλιγουντ. Εκεί η Τζόουνς έκανε το κινηματογραφικό της ντεμπούτο (ως Φίλις Λι Ίσλεϊ), σε μικρό ρόλο πλάι στον Τζον Γουέιν, στην ταινία του 1939 Το καραβάνι προς τη δύση (Frontier Horizon). Επόμενή της συμμετοχή ήταν στην κινηματογραφική σειρά συνεχειών Dick Tracy's G-Men. Την ίδια χρονιά όμως, θεωρήθηκε ακατάλληλη σε ακρόαση για την εταιρία Paramount και επέστρεψε στη Νέα Υόρκη.
ΚαριέραΕνώ ο σύζυγός της είχε σταθερή δουλειά στο ραδιόφωνο, η Τζόουνς εργάστηκε ως μοντέλο, αναζητώντας παράλληλα εργασία στον κινηματογράφο. Όταν έμαθε ότι γίνονταν ακροάσεις για την κινηματογραφική μεταφορά του θεατρικού έργου της Ρόουζ Φράνκεν, Κλόντια, η Τζόουνς παρουσιάστηκε στο γραφείο του παραγωγού Ντέιβιντ Ο'Σέλζνικ, που βρισκόταν στη Νέα Υόρκη, για να περάσει από δοκιμαστικό για τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Αφότου διάβασε για το ρόλο, η Τζόουνς, αποχώρησε από το γραφείο του Σέλζνικ κλαίγοντας, νομίζοντας ότι είχε αποτύχει. Η ερμηνεία της όμως εντυπωσίασε το Σέλζνικ, ο οποίος έστειλε τη γραμματέα του ξωπίσω της. Ακολούθησε μια σύντομη συνέντευξη και η Τζόουνς υπέγραψε επταετές συμβόλαιο με την εταιρία του Σέλζνικ.
Ο Σέλζνικ ανέλαβε το ρόλο του ατζέντη, για λογαριασμό της και όλα έδειχναν ότι την προόριζε για μεγάλη επιτυχία. Ο Σέλζνικ ήταν εκείνος που
της πρότεινε να αλλάξει το όνομά της και το Φίλις Λι Ίσλεϊ, μετατράπηκε σε Τζένιφερ Τζόουνς. Μετά από ακρόαση, από την οποία πέρασε το 1943 για το ρόλο της Μπερναντέτ Σουμπιρού για την ταινία Ουράνια Οπτασία (The Song Of Bernadette), ο σκηνοθέτης Χένρι Κίνγκ εντυπωσιάστηκε από το ταλέντο της και της προσέφερε το ρόλο. Η ταινία προβλήθηκε στους κινηματογράφους στα τέλη της ίδιας χρονιάς, έκανε μεγάλη επιτυχία και χάρισε στην Τζόουνς το όσκαρ Α' γυναικείου ρόλου την ημέρα των γενεθλίων της το Μάρτιο του 1944. Η Τζόουνς στην ταινία υποδυόταν ένα υπαρκτό πρόσωπο την Αγία Μπερναντέτ της Λούρδης. Συνυποψήφια της Τζόουνς, στην κατηγορία Α γυναικείος ρόλος, ήταν και η στενή της φίλη Ίνγκριντ Μπέργκμαν για την κινηματογραφική μεταφορά του μυθιστορήματος του Έρνεστ Χέμινγουεϊ Για ποιον χτυπά η καμπάνα. Η Τζόουνς ζήτησε αργότερα συγγνώμη από την Μπέργκμαν, η οποία της απάντησε: Όχι Τζένιφερ, η Μπερναντέτ σου, ήταν καλύτερη από τη Μαρία μου. Η Μπέργκμαν κέρδισε το όσκαρ την επόμενη χρονιά για την ταινία Εφιάλτης (Gaslight, 1944) και το βραβείο της παρέδωσε η Τζόουνς.Για τις επόμενες δυο δεκαετίες η Τζόουνς συγκίνησε το κοινό με τις ερμηνείες της σε δραματικούς ρόλους, που επέλεγε για εκείνη ο Σέλζνικ. Τρία χρόνια αργότερα υποδύθηκε τη λάγνα και γεμάτη αισθησιασμό, μιγάδα Περλ, στην ταινία Μονομαχία στον ήλιο (Duel In The Sun, 1946), που της χάρισε ακόμη μια υποψηφιότητα για όσκαρ Α' γυναικείου ρόλου. Στην ταινία εμφανιζόταν στο πλευρό του Γκρέγκορι Πεκ και ο ρόλος της αυτός, βρισκόταν σε πλήρη αντίθεση με εκείνον της Αγίας που την είχε κάνει διάσημη. Άλλες αξιοσημείωτες ταινίες, στις οποίες συμμετείχε ήταν οι εξής: Από όταν έφυγες (Since You Went Away, 1944), Ερωτικά γράμματα (Love Letters, 1945), Τολμηρός εραστής (Cluny Brown, 1946), Μαντάμ Μποβαρύ (Madame Bovary, 1949), Συντρίμμια του έρωτα (Carrie, 1952), Ο τελευταίος σταθμός (Indiscretion of an American Wife) και Έκσταση και πάθος (Love Is A Many-Splendored Thing, 1955). Συμπρωταγωνίστησε επίσης με μερικούς από τους πιο επιφανείς ηθοποιούς της περιόδου, όπως οι: Σαρλ Μπουαγιέ, Τζόζεφ Κότεν, Τσάρλτον Xέστον, Τζον Γκάρφιλντ, Λόρενς Ολίβιε, Μοντγκόμερι Κλιφτ, Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ, Γουίλιαμ Χόλντεν, Ροκ Χάτσον και Τζέισον Ρόμπαρντς.
Η τελευταία της εμφάνιση στη μεγάλη οθόνη ήταν στην ταινία καταστροφής του 1973 Ο πύργος της κολάσεως (The Towering Inferno), στην οποία χόρεψε με το Φρεντ Αστέρ, στη δεξίωση που γινόταν για τα εγκαίνια του ψηλότερου πύργου στον κόσμο, λίγο πριν αυτός ανατιναχτεί. Η ερμηνεία της στην ταινία της χάρισε μια υποψηφιότητα για χρυσή σφαίρα σε δευτερεύοντα γυναικείο ρόλο. Πίνακες με θέμα το ρόλο της στην ταινία εκτέθηκαν στη γκαλερί του τότε συζύγου της Νόρτον Σάιμον.
Προσωπική ΖωήΗ Τζόουνς παντρεύτηκε 3 φορές. Ο πρώτος της γάμος με το Ρόμπερτ Γουόκερ της χάρισε δυο γιους, που αργότερα έγιναν ηθοποιοί. Η Τζόουνς πήρε διαζύγιο από το Γουόκερ το 1945, εφόσον είχε ερωτική σχέση με τον Αμερικανοεβραίο Ντέιβιντ Ο'Σέλζνικ από το 1943.
Η Τζόουνς παντρεύτηκε τον Σέλζνικ τον Ιούλιο του 1949 και το ζευγάρι έμεινε μαζί μέχρι και το θάνατο του Σέλζνικ το 1965, από τότε περιόρισε τις εμφανίσεις της στη μεγάλη οθόνη. Η Τζόουνς αποπειράθηκε επίσης να αυτοκτονήσει το Νοέμβριο του 1967, αφότου έλαβε τις ειδήσεις για το θάνατο του αγαπημένου της φίλου, του ηθοποιού Τσαρλς Μπίκφορντ. Βρέθηκε αναίσθητη στο σπίτι της στο Μαλιμπού και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, όπου έμεινε για κάποιο διάστημα σε κωματώδη κατάσταση και στη συνέχεια επανήλθε. Το 1976 η κόρη της, Μαίρη Τζένιφερ Σέλζνικ, αυτοκτόνησε πηδώντας από τον εικοστό όροφο πολυκατοικίας στο Λος Άντζελες. Αυτό ώθησε την Τζόουνς να ενδιαφερθεί για τα ψυχολογικά προβλήματα και να ιδρύσει το Ίδρυμα Τζένιφερ Τζόουνς Σάιμον, για ενημέρωση πάνω σε θέματα που αφορούν την ψυχική υγεία.
Το Μάιο του 1971, η Τζόουνς παντρεύτηκε τον εκατομμυριούχο βιομήχανο, συλλέκτη έργων τέχνης και φιλάνθρωπο Αμερικαναεβραίο Σάιμον Νόρτον. Ο Νόρτον απεβίωσε το 1993. Τέσσερα χρόνια πριν το θάνατό του είχε παραιτηθεί της θέσης του προέδρου του Μουσείου έργων τέχνης της Πασαντίνα και το συμβούλιο των μετόχων ανέδειξε νέο πρόεδρο την Τζόουνς. Τη θέση αυτή
κράτησε μέχρι και το 2003.ΘάνατοςΤα τελευταία έξι χρόνια της ζωής της η Τζόουνς τα πέρασε στην οικία του γιου της Ρόμπερτ στο Μαλιμπού, δεν έδινε συνεντεύξεις ούτε έκανε δημόσιες εμφανίσεις. Πέθανε από φυσικά αίτια το Δεκέμβριο του 2009, σε ηλικία 90 ετών.
Φιλμογραφία1939 New Frontier1943 The Song of Bernadette1944 Since You Went Away1945 Love Letters1946 Cluny Brown1948 Portrait of Jennie1949 We Were Strangers1952 Carrie1953 Beat the Devil1955 Love Is a Many-Splendored Thing1956 The Man in the Gray Flannel Suit1957 The Barretts of Wimpole Street1962 Tender Is the Night1966 The Idol1969 Angel, Angel, Down We Go / Cult of the Damned1974 The Towering Inferno
