Μήπως ήταν εκείνος ή εκείνη που έδωσε τέλος στην ιστορία; Δεν έχει καμιά σημασία πια. Αυτό που μετρά από δω και πέρα είναι να ξαναβρείτε το χαμόγελό σας και να ξαναμπείτε στο παιχνίδι το ταχύτερο. Πώς; Μαγικές συνταγές δεν υπάρχουν. Αν όμως εσείς βάλετε την αισιοδοξία και την καλή θέληση, εμείς βάζουμε το φάρμακο!
Επιφυλακτικότητα, δυσπιστία, οργή, απελπισία. Το σώμα αντιδρά και στέλνει σήματα: αϋπνία, δυσπεψία, ατονία, νευρικότητα... Έτσι νιώθει κανείς όταν τελειώνει μια ερωτική ιστορία. Ελάχιστη σημασία έχει αν μας εγκατέλειψε ο σύντροφός μας ή η πρωτοβουλία του χωρισμού ήταν δική μας. Το τέλος μια σχέσης είναι κάτι που θίγει πάντα την εσωτερική πλευρά του εαυτού μας και μας κάνει να υποφέρουμε, όποιος και αν ήταν ο ρόλος που παίξαμε. Επιπλέον, ο χωρισμός έπειτα από μια μεγάλη αγάπη αποτελεί έκβαση μιας μακρόχρονης εσωτερικής διαδρομής και δεν γίνεται ποτέ ελαφρά τη καρδία.
Αλλά τι υπάρχει «πίσω» απ’ αυτά τα συναισθήματα και τις δυνατές συγκινήσεις;
«Πίσω» απ’ αυτές τις έντονες αντιδράσεις και αντιθέσεις; Πώς θα βγούμε με το κεφάλι ψηλά και θα ξαναβρούμε την ευτυχία μας; Το να καταλάβουμε τι μας συμβαίνει, είναι το πρώτο βήμα για να βγούμε από το σκοτεινό τούνελ των αρνητικών συναισθημάτων και της απελπισίας, για να κάνουμε νέο ξεκίνημα. Είτε ζώντας ήρεμοι και ευτυχισμένοι μόνοι μας είτε με μια νέα σχέση! Μια νέα σχέση όμως, που θα μας δίνει ικανοποίηση και ειλικρίνεια συναισθημάτων, δεν θα αποτελεί καταφύγιο και δεν θα είναι ένας τρόπος για να αποφύγουμε να κοιτάξουμε μέσα μας, γιατί έτσι διατρέχουμε τον κίνδυνο να δρομολογήσουμε μια σχέση θεμελιωμένη σε λάθος βάσεις. Το πιο βασικό είναι να ξεπεράσουμε την κρίση ξεκινώντας από μια στάση ζωής που δεν ψάχνει να βρει ενοχές ούτε σε μας τους ίδιους ούτε στον πρώην ή την πρώην, αλλά αναζητά τα αίτια στο χαρακτήρα και στην προσωπικότητα του καθενός. Όσο ανώφελο είναι να μένουμε κλεισμένοι στο σπίτι και να γλείφουμε τις πληγές μας, άλλο τόσο μάταιο είναι να «μεταμορφώνουμε» σε μισητό τέρας το «θαυμάσιο» πρόσωπο που αγαπούσαμε μέχρι πριν από λίγο καιρό. Σας δίνουμε, λοιπόν, παρακάτω τους κυριότερους συναισθηματικούς παράγοντες που ενεργοποιούνται μέσα σ’ αυτή την ψυχολογική κατάσταση και κάποιες συμβουλές για να τους χειριστείτε.
Κίνηση-Καταπραΰνουμε το θυμό
Πάνω απ’ όλα υπάρχει το αίσθημα της απώλειας, της εγκατάλειψης. Αυτό που μας κάνει να νιώθουμε μόνοι και μας φέρνει κατάθλιψη. Έτσι φτάνουμε στο σημείο να μη θέλουμε πια να ξεφύγουμε από την κατάστασή μας, να μη θέλουμε να ξαναρχίσουμε, να μη θέλουμε να ανοίξουμε ξανά την καρδιά μας από φόβο μήπως γνωρίσουμε τον ίδιο πόνο. Το να μας εγκαταλείψουν μας κάνει να νιώθουμε ότι προδόθηκαν τα βαθύτερα συναισθήματά μας, η εμπιστοσύνη μας, το πιο ευάλωτο κομμάτι του εαυτού μας, εκείνο που κρατάμε πάντα κρυμμένο, αλλά το εμπιστευθήκαμε στον άνθρωπο που τώρα μας γύρισε την πλάτη. Πώς να εμπιστευθούμε ξανά κάποιον άλλο; Αυτό ακριβώς είναι το σπέρμα της ενοχής που αυξάνεται μέσα μας σιωπηλά για να ξεσπάσει τελικά σε μίσος. Και το μίσος πονάει. Πονάει όχι μόνο τον άλλο, αλλά κυρίως εμάς τους ίδιους. Γιατί η οργή και το μίσος δηλητηριάζουν τα συναισθήματά μας και μας εμποδίζουν να αφεθούμε και πάλι στον έρωτα, ενώ συνάμα μας κρατούν δεμένους μ’ έναν άνθρωπο που δεν αγαπάμε πια. Επομένως, πρέπει πριν απ’ όλα να αποφορτιστούμε από το συναίσθημα της οργής.
