Πουέμπλο ντε Τάος Η εναρκτήρια τελετή στο Πουέμπλο ντε Τάος λαμβάνει χώρα στη γαλάζια λίμνη κάθε χρόνο στα τέλη Αυγούστου. Είναι μια απαραίτητη τελετή εάν κάποιος θέλει να γίνει δεκτός στη θρησκευτική ζωή και στις πολιτικές θέσεις της κοινότητας. Για τους Ινδιάνους της κοιλάδας του Πουέμπλο ντε Τάος μέσω της οποίας ένας μικρός παραπόταμος του Ρίο Γκράντε κυλάει προς βορρά, η λίμνη ήταν η πηγή του γηγενούς πληθυσμού που ζούσε στις περιοχές του Νέου Μεξικού και της Αριζόνας. Σε μια απόφαση του 1970 που αποτελούσε κρίσιμο σημείο για τη συμφιλίωση μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και των ιθαγενών που είχαν απομείνει, η Ομοσπονδιακή κυβέρνηση επέστρεψε στη φυλή Πουέμπλο την ιερή λίμνη, ψηλά στο βουνό που δεσπόζει στην κοιλάδα όπου ζουν.
Έχουν βρεθεί ενδείξεις για πρωτόγονους ανθρώπινους οικισμούς στην κοιλάδα πριν από 5.000 χρόνια, αλλά οι πρώτοι κάτοικοι για τους οποίους υπάρχουν ακλόνητα στοιχεία είναι οι Ινδιάνοι Ανασάζι - οι "Αρχαίοι" - που ζούσαν στην περιοχή περί τον 9ο μ. Χ. αιώνα. Λίγα πράγματα είναι γνωστά
για τον πολιτισμό τους, είναι όμως βέβαιο ότι ζούσαν σε καταφύγια σκαμμένα στο έδαφος πριν από την εποχή κατά την οποία είχαν κατασκευαστεί τα κτίρια στο Πουέμπλο. Το χωριό Πουέμπλο ντε Τάος, λίγα χιλιόμετρα βόρεια από τη σύγχρονη πόλη Τάος, κατασκευάστηκε στα μέσα του 14ου αιώνα. Οι πρώτοι Ευρωπαίοι που πάτησαν το πόδι τους στο Πουέμπλο ντε Τάος ήταν, το 1540, οι κονκισταδόρες του Ερνάν Αλβαράδο, τον οποίο αργότερα ακολούθησαν Φραγκισκανοί ιεραπόστολοι. Χάρη στην καλή θέληση του Ισπανού βασιλιά Φίλιππου Β΄, παραχωρήθηκε στους Ινδιάνους Πουέμπλο ένας ορισμένος βαθμός αυτονομίας και οι κοινότητες έζησαν σχετικά ειρηνικά μέχρι το τέλος του αιώνα. Στη διάρκεια της περιόδου αυτής οι κατασκευές από ψημένα τούβλα των Πουέμπλο δέχτηκαν την επιρροή της ισπανικής και εμμέσως της αραβικής αρχιτεκτονικής που δέσποζε στα νότια της Ιβηρικής χερσονήσου. Οι Πουέμπλο γνώριζαν την τεχνική του ψησίματος των τούβλων επί αιώνες, όμως από τότε και μετά άρχισαν να χρησιμοποιούν ξύλινα καλούπια για να δώσουν στα τούβλα κανονικό σχήμα και να κατασκευάζουν στρογγυλούς φούρνους για να ψήνουν ψωμί που η φύση του ήταν καθαρώς αραβική.
Κατά τον 17ο αιώνα οι Ισπανοί έκαναν την παρουσία τους πιο έντονη και το 1680 οι Πουέμπλο επαναστάτησαν, όμως η στάση τους κατεστάλη το 1692. Ο επόμενος αιώνας έφερε μεγάλο αριθμό γ
εωργικών μεταναστών στο Νέο Μεξικό και είδε την ίδρυση αυτόνομων αγροκτημάτων κοντά στα χωριά των εντοπίων. Το τέλος των ισπανικών μεταναστεύσεων έδωσε στους Πουέμπλο έναν ορισμένο βαθμό απομόνωσης που τους επέτρεψε να συνεχίσουν τις παραδόσεις τους και να έχουν το πνεύμα της ανεξαρτησίας που εξακολουθεί να τους διακατέχει. Όταν το Μεξικό κέρδισε την ανεξαρτησία του από την Ισπανία το 1821 αυξήθηκαν οι προστριβές μεταξύ της νέας χώρας και των γουνεμπόρων που διέσχιζαν τη μεγάλη απόσταση από τις ανατολικές ακτές. Αυτοί οι ορεσίβιοι - που συμβολίζονταν στην ασυναίσθητη συλλογικότητα του Ντάνιελ Μπουν και στην εικόνα της απομονωμένης περιοχής του πολιτικού Ντέιβιντ Κρόκετ - έζησαν δίπλα-δίπλα με τους Ινδιάνους, μαθαίνοντας τις κυνηγετικές τεχνικές τους και θιοθετώντας τα έθιμά τους. Επίσης πολέμησαν μαζί τους υπερασπιζόμενοι τα χωριά των Πουέμπλο που έμεναν σε μόνιμη περιοχή κατά των επιθέσεων των νομαδικών φυλών των πεδιάδων, όπως ήταν οι Ναβάχο και οι Απάτσι.Η εξάπλωση των Ηνωμένων Πολιτειών προς δυσμάς κορυφώθηκε με τον πόλεμο του 1846 μετά ον οποίο οι επαρχίες του Νέου Μεξικού και της Αριζόνας ενώθηκαν με το έδαφος των Ηνωμένων Πολιτειών. Ήταν οι χρονιές που πολέμησε ο Κιτ Κάρσον στον εμφύλιο πόλεμο, υπερασπιζόμενος τη σημαία της Ένωσης που ανέμιζε στο Πουέμπλο ντε
Τάος.Η άφιξη των "εισβολέων" δεν σταμάτησε εκεί και στη δεκαετία του 1870 ξεκίνησε η τρέλα της αναζήτησης χρυσού, που έφερε νέους κατοίκους σε αναζήτηση της τύχης στην κοιλάδα. Στη συνέχεια, στις αρχές του 20ου αιώνα ήταν η σειρά των καλλιτεχνών. Ο Έρνεστ Μπλούμενσαϊν και ο Μπέρτ Φίλιπς ήταν οι πρώτοι από μια ομάδα που σχετίστηκαν με διανοούμενους όπως η ζωγράφος Τζόρτζια Ο΄Κίφι, ο φωτογράφος Άνσελ Άνταμς, ο ψυχαναλυτής Καρλ Γιούνγκ και ο συγγραφέας Ν. Λόρενς.
Ανεξαρήτως των πολλών εξωτερικών επιρροών, η αρχιτεκτονική και ο πολιτισμός της κοινότητας Πουέμπλο ντε Τάος κατάφερε να διασωθεί και σήμερα το χωριό είναι μια από τις παλαιότερες αποικίες στο αμερικανικό έδαφος. Οι Πουέμπλο διατηρούν την κυριαρχία τους στην περιοχή μέσω του αρχηγού και του συμβουλίου της φυλής. Η οικονομική ανεξαρτησία τους εξασφαλίζεται από την άνθιση των χειροτεχνημάτων και από τους τουρίστες.
