Aνέκδοτο

Ένα ζευγάρι ήταν καλεσμένο σε ένα πάρτυ μεταμφιεσμένων. Την σύζυγο την τελευταία στιγμή την έπιασε ένας φοβερός πονοκέφαλος κι έτσι είπε στον σύζυγο να πάει μόνος του. Σαν καλός σύζυγος που ήταν... αρνήθηκε, αλλά εκείνη επέμεινε λέγοντας ότι θα έπαιρνε μια ασπιρίνη και θα πήγαινε για ύπνο, γι' αυτό δεν υπήρχε λόγος να χαλάσει τη διασκέδασή του. Έτσι, ο σύζυγος φόρεσε το κουστούμι του King Kong, κι έφυγε.
 Η σύζυγος, μετά από μιας ώρας ύπνο, ξύπνησε χωρίς πονοκέφαλο και καθώς ήταν ακόμα νωρίς, αποφάσισε να πάει στο πάρτυ.
Και μια και ο σύζυγος δεν γνώριζε τι κοστούμι θα φορούσε εκείνη, σκέφτηκε ότι θα μπορούσε να διασκεδάσει παρακολουθώντας τη συμπεριφορά του όταν δεν ήταν παρούσα. Φτάνοντας στο πάρτυ, αμέσως  εντόπισε τον σύζυγο που χόρευε με όποια ωραία ύπαρξη μπορούσε, χουφτώνοντας λίγο απο 'δω και κλέβοντας κάποιο φιλί από κει. Τον πλησίασε και, καθώς η ίδια ήταν αρκετά ελκυστική, ο σύζυγος άφησε την προηγούμενη παρτεναίρ του σύξυλη και αφιέρωσε όλη του την προσοχή στη νεοφερμένη. Εκείνη τον άφησε να προχωρήσει όσο ήθελε. Ήταν φυσικό άλλωστε μια και ήταν ο σύζυγός της. Τελικά, της  ψυθίρισε μια πρόταση στο αυτί κι εκείνη συμφώνησε. Έτσι βρέθηκαν μέσα σ' ένα αυτοκίνητο στη σκοτεινή πλευρά του πάρκινγκ όπου το έκαναν στα γρήγορα με εξαιρετικό πάθος.
Λίγο πριν βγουν οι μάσκες τα μεσάνυχτα, η σύζυγος αποχώρησε διακριτικά, πήγε σπίτι, έκρυψε το κοστούμι της και ξάπλωσε στο κρεββάτι αναρωτώμενη τι εξήγηση θα έδινε ο σύζυγός της για τη συμπεριφορά του. Διάβαζε καθιστή όταν εκείνος επέστρεψε.
Τον ρωτά:
-Πως πέρασες αγάπη μου?
Εκείνος απάντησε:
-"Ααα, τα ίδια και τα ίδια. Αφού ξέρεις  ότι δεν περνάω καλά αν δεν είσαι μαζί μου.
-""Χόρεψες καθόλου;", τον ρώτησε εκείνη.
-"Μπα!", της απάντησε, "ούτε μια φορά. Όταν έφτασα στο πάρτυ, βρήκα τον Γιάννη , τον Γιώργο και μερικούς άλλους  από την παρέα. Ανεβήκαμε σε κάποιο δωμάτιο και τη βγάλαμε παίζοντας  χαρτιά.
  Αλλά... δεν θα πιστέψεις τι συνέβη στον τύπο που του δάνεισα το κοστούμι μου...!"

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΟΠ-ΚΟΡΝ

Η ιστορία του ποπ-κορνΔημοφιλές σνακ από καβουρντισμένους κόκκους αραβοσίτου. Προτού το ανακαλύψουν οι κινηματογραφόφιλοι ήταν ήδη γνωστή και αγαπητή συνήθεια στους κατοίκους των σπηλαίων. Το παλαιότερο εύρημα, ηλικίας 5.000 ετών, εντοπίστηκε στο Νέο Μεξικό και οι επιστήμονες το θεωρούν καθαρά αμερικανικό προϊόν.
Οι ιθαγενείς το απολάμβαναν τοποθετώντας έναν - έναν τους σπόρους αραβοσίτου πάνω από τη φλόγα με τη βοήθεια ενός κλαδιού. Με το ποπ-κορν έφτιαχναν μπύρα και σούπες, ενώ το χρησιμοποιούσαν και για την κατασκευή κοσμημάτων. Κάπως έτσι έμαθε την ύπαρξη του ο Χριστόφορος Κολόμβος.
Είναι καταγεγραμμένο ότι στις 22 Φεβρουαρίου 1630 ένας ινδιάνος ονόματι Κουαντακένα από τη φυλή των Γουαμπανοάγκ έμαθε την τέχνη του ποπ-κορν σε κάποιους βρετανούς αποίκους στο Πλίμουθ της Μασαχουσέτης. Όσοι από τους Ευρωπαίους το δοκίμασαν ενθουσιάστηκαν τόσο πολύ από τη γεύση του, που το έτρωγαν κάθε πρωί, συνοδεύοντάς το με κρέμα και ζάχαρη. Αργότερα έγινε απαραίτητο συνοδευτικό στο δείπνο της Ημέρας των Ευχαριστιών.
Το ποπ-κορν διαδόθηκε ακόμη περισσότερο τον 19ο αιώνα από τους υπαίθριους πωλητές στα πάρκα, στα πανηγύρια και τα καρναβάλια, όταν ο μέσος Αμερικανός άρχισε να έχει περισσότερο ελεύθερο χρόνο στη διάθεσή του.
Με την εξάπλωση της κινούμενης εικόνας, οι πλανόδιοι πωλητές έστησαν την πραμάτεια τους έξω από τους κινηματογράφους. Γρήγορα ήρθαν σε σύγκρουση με τους αιθουσάρχες, που δεν ήθελαν να αποσπάται η προσοχή των θεατών κατά τη διάρκεια της προβολής. Όταν, όμως, οι θεατές επέβαλαν τη θέλησή τους και συνόδευαν την προβολή της ταινίας με ποπ κορν, οι αιθουσάρχες αναγκάστηκαν να προσαρμοστούν στη νέα κατάσταση και πήραν στα χέρια τους τη διάθεση του προϊόντος, που τους απέφερε επιπλέον κέρδη.
Η γλυκιά συνήθεια άλλαξε κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και το ποπ κορν απόκτησε αλμυρή γεύση, όταν η ζάχαρη ήταν είδος εν ανεπαρκεία. Στις μέρες μας, το ποπ-κορν είναι ο απαραίτητος σύντροφος της ελαφράς διασκέδασης στους πολυκινηματογράφους όλου του κόσμου. Οι Αμερικανοί κρατούν και σήμερα τα σκήπτρα στην κατανάλωση ποπ-κορν, με 400.000 τόνους τον χρόνο ή 80 κιλά ανά Αμερικανό.

HERB ELLIOTT - ΧΕΡΜΠΕΡΤ ΕΛΙΟΤ

Χέρμπερτ Έλιοτ: Σταμάτησε στα 23 του επειδή δεν είχε κανένα άλλο να νικήσει!Προπόνηση με Πλάτωνα και ο Αριστοτέλη! Η φιλοσοφία των Στωϊκών και ο τρόπος ζωής του!Υπάρχουν πολλοί αθλητές που σταματούν τον αθλητισμό στα 23 χρόνια τους επειδή απλά δεν έχουν να νικήσουν κανένα άλλο; Ο Χέρμπερτ Έλιοτ ανήκει σ’ αυτή την εξαιρετική κατηγορία κι όταν στα τέλη του 20ου αιώνα ειδικοί κλήθηκαν να επιλέξουν τους κορυφαίου του αιώνα έχασε μόνο από τον Καρλ Λιούις. Απίστευτο; Απλά αληθινό.Γεννημένος στο Περθ, στις 25 Φεβρουαρίου του 1938, «επιθετικό και απαιτητικό παιδί», όπως τον περιέγραψε η μητέρα του χρόνια αργότερα, έζησε την πρώτη του ήττα στο μίλι, σε ηλικία 14 χρόνων, από «έλλειψη αυτοπεποίθησης». Δεν τα παράτησε! Τουναντίον, τρία χρόνια αργότερα (το 1955) παρακολούθησε μια ομιλία που έβγαλε ο θρυλικός προπονητής Πέρσι Σερούτι σε σχολείο της δυτικής Αυστραλίας. Τότε ο Χερμπ είχε βελτιώσει το χρόνο του σε 4.26’’ και άκουσε από τα χείλη του μετέπειτα μέντορά του πως «δεν υπάρχει αμφιβολία ότι σε λιγότερο από δυο χρόνια θα τρέχεις το μίλι κάτω από τα τέσσερα λεπτά». Είχε δίκιο…Κάπως έτσι ξεκίνησε μια ιστορική συνεργασία, έστω κι ένα χρόνο αργότερα.Ο πατέρας Ελιοτ που λέτε, πήρε το 1956 τον 18χρονο γιο του στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Μελβούρνης. Εκεί παρακολούθησε τον Σοβιετικό Βλάντιμιρ Κουτς να σαρώνει τους αντιπάλους του στα 5.000 και τα 10.000 μέτρα. Μόλις είχε βρει ίνδαλμα. Έμεινε να βρει και προπονητή. Με συνοπτικές διαδικασίες (τον Δεκέμβρη του ίδιου χρόνου) μετακόμισε στο Πόρτσι, χτύπησε την πόρτα του Σερούτι και… το νερό μπήκε στο αυλάκι. Πρόγραμμα εκγύμνασης δεν είδε ποτέ. Περισσότερα από 50 ή εξήντα μίλια δεν έτρεξε καμία εβδομάδα.Όμως η «μέθοδος Σερούτι» περιλάμβανε και κάποια άλλα στοιχεία περισσότερο πρωτότυπα από τη δίαιτα. Όπως η ανάγνωστη αποσπασμάτων από τη Βίβλο, αλλά και Πλάτωνα ή Αριστοτέλη. «Ο στωϊκισμός και η φιλοσοφία του περισσότερο ήταν φιλοσοφία ζωής», είχε πει ο Ελιοτ. Ο γκουρού του τον φώναζε «Στόταν» (συνδυασμός του Στωικού και του Σπαρτιάτη).Το κρεσέντο ξεκινά στα 20, οπότε ρίχνει το χρόνο αρχικά κατά 14’’ (στα 4.06’’) ακολουθεί το 4.04 και το 4.00.01 στο πρωτάθλημα της Αυστραλίας. Τον Αύγουστο του 1958 παρουσιάζεται στο Δουβλίνο. Στις 6 του μηνός σημειώνει το πρώτο (από τα 17 που έκανε) παγκόσμιο ρεκόρ. Γίνεται ο νεότερος αθλητής που δεν χρειάζεται καν 4 λεπτά για να διανύσει το μίλι (3.54.5). Εικοσιδύο μέρες μετά πάει στο Γκέτεμποργκ της Σουηδίας, … για να σπάσει το παγκόσμιο ρεκόρ και στα 1.500 μ. (κατά 2.1’’). Το 1960 η «Αιώνια Πόλη», η Ρώμη ανοίγει τις πύλες της στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ο Ελιοτ παρουσιάζεται στα κουλουάρ με τον απαραίτητο ενθουσιασμό. Κάτι που δεν ισχύει και για τους αντιπάλους του. Χωρίς κίνητρο (ήταν μακράν ο καλύτερος) κερδίζει τα 1.500μ με διαφορά 20 μέτρων από το δεύτερο, ενώ ρίχνει το χρόνο του (και παρεμπιπτόντως παγκόσμιο ρεκόρ) κατά 2.8’’. Έχει φτάσει ήδη στα 3.35.6. Χρόνος που θα του έδινε το χρυσό σε όλους τους Ολυμπιακούς αγώνες που ακολούθησαν μέχρι σήμερα, εκτός του 1968 στο Μεξικό και του 1984 στο Λος Άντζελες! Υπήρχε κάτι καλύτερο από αυτό; Όχι. Για αυτό και τον Μάιο του 1961 αποφάσισε να κρεμάσει τα παπούτσια του. Ουδέποτε είπε το λόγο. Βάσει της φιλοσοφίας του… οι ειδικοί υπέθεσαν πως είχε φτάσει στο ζενίθ. Δεν πίστευε πως θα μπορούσε να κάνει κάτι καλύτερο. Καλύτερα να τον θυμόντουσαν παρά να τον λυπούνταν. Αποχωρεί επισήμως το Μάιο του 1961 σε ηλικία 23 χρόνων. Δέχεται πρόταση της «Puma» για συνεργασία στο Βόρειο μέρος της Αμερικής. Το 1977 επιστρέφει στην Αυστραλία και το 1998 γίνεται μέλος της Ολυμπιακής επιτροπής στην Αυστραλία.Σήμερα ζει ευτυχισμένος με την οικογένειά του στο Νιούτραλ Μπέι της Μελβούρνης και διδάσκει πως «σε οποιοδήποτε αγώνα επιτρέπεις σε κάποιον να σε νικήσει –γιατί του το επιτρέπεις όταν δεν είσαι 100% ψυχολογικά έτοιμος και αποφασισμένος για όλα-δημιουργείς προηγούμενο που μπορεί να σου στοιχίσει τη νίκη στο σημαντικότερο –κατ’ εσέ- αγώνα», αλλά και ότι «είναι η έμπνευση των Ολυμπιακών αγώνων που οδηγεί τους ανθρώπους όχι μόνο στον ανταγωνισμό, αλλά και τη βελτίωση. Το πνεύμα συντηρείται για πάντα. Οι αθλητές κερδίζουν περισσότερα. Και προσφέρει έμπνευση στους λίγους τυχερούς που μπορούν να γίνουν μάρτυρες της αφοσίωσης στον αθλητισμό».
Πλήρες όνομα: Herbert James “Herb” Elliott

Εθνικότητα: Αυστραλός

Αγώνισμα: 1.500μ, Μίλι

Γεννήθηκε: 25 Φεβρουαρίου 1938, στο Σουμπιάκο της Δυτικής Αυστραλίας

Ύψος: 1μ81

Βάρος: 68 κιλά

Συμμετοχές σε Ολυμπιακούς Αγώνες

1960 (Ρώμη): 1ος στα 1.500μ (3.35.6-παγκόσμιο ρεκόρ)

Ατομικό ρεκόρ: 3.35.6 (1960)

''ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ'': ΠΑΛΙΑ ΣΕΙΡΑ ΤΗΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ

Τα χρώματα της αγάπηςΑισθηματική σειρά 13 επεισοδίων των 45 λεπτών
Πρεμιέρα στην Ετ1 την Παρασκευή 6 Δεκεμβρίου 1996
Παραγωγή του Πάνου Γλυκοφρύδη και του Σπύρου Νούνεση
Σενάριο και σκηνοθεσία του Πάνου Γλυκοφρύδη
Ηθοποιοί Βάσια Τριφύλλη, Ηλίας Λογοθέτης, Έλλη Φωτίου, Αντώνης Φραγκάκης, Ναταλία Καποδίστρια, Δήμητρα Παπαδήμα, Μάρθα Καραγιάννη, Ειρήνη Κουμαριανού, Λευτέρης Πλασκοβίτης
...Οι διαφορετικές αποχρώσεις της αγάπης μέσα από μια σειρά αυτοτελών ιστοριών...

JEAN-BAPTISTE LULLY - ΖΑΝ ΜΠΑΤΙΣΤ ΛΟΥΛΙ

Ζαν Μπατίστ Λουλί[Φλωρεντία Ιταλίας, 28 Φεβρουαρίου 1632(άλλη πηγή αναφέρει τις 28 Νοεμβρίου 1632) - Παρίσι, 22 Μαρτίου 1687)]
Γεννήθηκε στη Φλωρεντία και το ιταλικό όνομά του ήταν Gianbattista (Giovanni Battista Lulli), εγκαταστάθηκε όμως νωρίς στη Γαλλία και γαλλοποίησε το βαφτιστικό του και την προφορά του επωνύμου του. Είναι ο ιδρυτής της ορχήστρας, όπως τη γνωρίζουμε σήμερα, με ενιαία πειθαρχία και κατανεμημένους ρόλους. Μέχρι τότε οι ορχήστρες συγκροτούνταν με όποια όργανα ήταν διαθέσιμα και οι οργανοπαίκτες έπαιζαν περίπου όποια φωνή τους βόλευε.
Ο 13χρονος Λουλύ πήγε στο Παρίσι ως χορευτής και βιολιστής και προσελήφθη σύντομα στην αυλή του Λουδοβίκου XIV, ο οποίος είχε μετατρέψει τα παλάτια του σε κέντρα τεχνών. Σύντομα απέκτησε την εμπιστοσύνη του βασιλιά και έφτασε γρήγορα στην κορυφή της μουσικής ιεραρχίας του παλατιού και της Γαλλίας γενικότερα. Στον Λουλύ έδωσε ο βασιλιάς το αποκλειστικό δικαίωμα να εκτυπώνει και να εμπορεύεται παρτιτούρες, καθώς επίσης την αποκλειστικότητα να επιλέγει το ρεπερτόριο της παρισινής όπερας, όπου φυσικά προβάλλονταν κυρίως τα δικά του έργα. Έγραψε όπερες, μουσική για μπαλέτο και σουίτες, αλλά ως σημαντικότερο κατόρθωμά του θεωρείται ότι επεξεργάστηκε και εισήγαγε με μεγάλη επιτυχία το ρυθμό του μενουέτου, ένα λαϊκό γαλλικό χορό, ο οποίος υιοθετήθηκε από όλους τους Ευρωπαίους συνθέτες και έμελλε να φτάσει στο αποκορύφωμά του με τα έργα των Χάυντν και Μότσαρτ.
Η ορχήστρα της αυλής που δημιούργησε ο Λουλύ ήταν για εκείνη την εποχή πολύ μεγάλη και απετελείτο από 24 έγχορδα (violons du roi) και 12 πνευστά. Ο μαέστρος επέβαλε αυστηρή πειθαρχία και, για να δίνει ευκρινώς το ρυθμό, κτυπούσε με ένα ραβδί στο ξύλινο πάτωμα της σκηνής, με αποτέλεσμα κατά την εκτέλεση έργων υπό τη διεύθυνσή του να συμμετέχει στους ήχους η υπόκρουση του δαπέδου! Οι φαρμακερές γλώσσες στο Παρίσι διέδιδαν μάλιστα μετά το θάνατό του ότι ο Λουλύ πέθανε, όταν αυτοτραυματίστηκε σοβαρά με το ραβδί στο πόδι, το οποίο στη συνέχεια μολύνθηκε!

ΜΑΞΓΟΥΕΛ ΑΝΤΕΡΣΟΝ

Μάξγουελ ΆντερσονΟ Μάξγουελ Άντερσον (Maxwell Anderson) ήταν Αμερικανός θεατρικός συγγραφέας και δημοσιογράφος, γιος ιεροκήρυκα, που γεννήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 1888 στο Ατλάντικ της Πενσυλβάνιας. Σπούδασε αγγλική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Βόρειας Ντακότα κι αργότερα στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ (Stanford) στο Κονέκτικατ. Στα 1914 εργάστηκε ως καθηγητής των αγγλικών. Οι ιδέες του όμως άσκησαν αρνητική επιρροή στην καριέρα του. Ήταν αιτία να απολυθεί από τη θέση που είχε στο Κολλέγιο Whittier στην Καλιφόρνια, προπαγανδίζοντας το ειρηνιστικό κίνημα κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου.
Οι πρώτες επιτυχίες του στο θέατρο ήταν πεζά ρεαλιστικά δράματα (prose realism). Σε συνεργασία με τον Λώρενς Στώλλινγκς (Laurence Stallings) γράφει το πολεμικό δράμα "Τί κοστίζει η δόξα" (What Price Glory?, 1924) κι αργότερα μια αστική σατιρική κωμωδία "γάμου" "Τα παιδιά του Σαββάτου" (Saturday's Children, 1927), όπως και τους "Θεούς της Αστραπής" (Gods of Lightning, 1928), μαζί με το δημοσιογράφο Χάρολντ Χίκερσον (Harold Hikerson), σχετικά με την υπόθεση Σάκκο-Βαντσέττι (Sacco-Vanzetti), όπου δύο αθώοι εργάτες μετά από δικαστική πλάνη καταδικάστηκαν σε θάνατο και εκτελέστηκαν με την κατηγορία πως λήστεψαν και δολοφόνησαν έναν εισπράκτορα.
Αργότερα, το 1933, ο Άντερσον γράφει μια χιουμοριστική πολιτική σάτιρα "Και τα δυό σας σπίτια" (Both Your Houses, 1933), που του χάρισε το Βραβείο Πούλιτζερ. Ο Άντερσον είναι ο δραματουργός που καθιέρωσε στο αμερικανικό θέατρο την έμμετρη τραγωδία (verse drama). Η καριέρα του κορυφώνεται πράγματι με τα ιστορικά έμμετρα δράματά του "Βασίλισσα Ελισάβετ" (Elizabeth the Queen, 1930) για το μοιραίο έρωτα της βασίλισσας της Αγγλίας Ελισάβετ με το Λόρδο του Έσσεξ, τη "Μαρία της Σκωτίας" (Mary of Scotland, 1933) με ηρωίδα την αντίζηλο της Ελισάβετ Μαρία Στούαρτ, καθώς και το ποιητικό δράμα "Άννα των Χιλίων Ημερών" (1948) για την Άννα Μπολέιν και τον τραγικό γάμο της με τον Ερρίκο Η' της Αγγλίας.
Η κορυφαία στιγμή στην καριέρα του Άντερσον φτάνει το 1935 με το ποιητικό δράμα (poetic drama) "Αποχείμωνο" (Winterset, 1935), σατιρίζοντας το σύγχρονό του υλιστικό κόσμο. Στο θέμα του φασισμού στρέφεται με το "Λάργκο Κη" (Largo key, 1939), δραματοποιώντας τον εμφύλιο πόλεμο της Ισπανίας.
Θέματα παρμένα από την αμερικανική ιστορία ξετυλίγονται στα θεατρικά έργα του "Νύχτα στο Τάος" (Night over Taos, 1932) και "Βάλλυ Φορτζ" (Valley Forge, 1934) σχετικά με τη ζωή του Τζορτζ Ουάσινγκτον, από την αυστριακή ιστορία "Η Μάσκα των Βασιλιάδων" (Mask of Kings, 1937) για τον αινιγματικό θάνατο του πρίγκιπα Ροδόλφου των Αψβούργων και από τη μεσαιωνική ιστορία την "Ιωάννα της Λορραίνης" (Joan of Lorraine, 1946), που έγινε και κινηματογραφική ταινία το 1948 με την Ίνγκριντ Μπέργκμαν.
Σε συνεργασία με το Γερμανό συνθέτη Κουρτ Βάιλ (Kurt Weill, 1900 - 1950), ο Άντερσον έγραψε και έργα για το μουσικό θέατρο - τη "Γιορτή της Νέας Υόρκης" (Knickerbocker Holiday, 1938), "Χαμένοι στ' αστέρια" (Lost in the Stars, 1949), μιούζικαλ βασισμένο στο μυθιστόρημα του Νοτιοαφρικανού συγγραφέα Άλαν Πέιτον (Alan Paton) "Κλάψε, Αγαπημένη Πατρίδα" (Cry, the Beloved Country, 1948).
Σε δύο άλλα έργα του, το "Κερί στον Άνεμο" (Candle in the Wind, 1941) και "Παραμονή του Αγίου Μάρκου" (The Eve of St. Mark, 1942), ο Άντερσον πραγματεύεται γεγονότα από το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ενώ στο "Ξυπόλυτος στην Αθήνα" (Barefoot in Athens, 1951) δραματοποιεί τη δίκη του Σωκράτη. Από τα τελευταία έργα του είναι "Ο κακός σπόρος" (The Bad Seed, 1954), μια θεατρική διασκευή του ομότιτλου μυθιστορήματος του Ουίλλιαμ Μαρτς (William March, 1893 - 1954).
O Άντερσον, όπως έχει ειπωθεί, έγινε για το αμερικανικό θέατρο ό,τι ήταν ο Σίλερ για το γερμανικό και ο Ροστάν για το γαλλικό θέατρο. Πέθανε στις 28 Φεβρουαρίου 1959 από εγκεφαλικό στο Στάνφορντ του Κονέκτικατ.

Μαγευτικές εικόνες με κύματα στη θάλασσα!

Είναι πραγματική απόλαυση αυτές οι φωτογραφίες..

Διαδηλώσεις door to door στους έλληνες πολιτικούς – Ποιοί έχουν σειρά...

Πάντως, η επόμενη συγκέντρωση είναι στις 3 Μαρτίου, την επόμενη Πέμπτη έξω από το σπίτι του πρώην πρωθυπουργού, Κώστα Σημίτη στο Κολωνάκι.

Μία νέα μορφή διαμαρτυρίας φαίνεται πως βρίσκεται σε εξέλιξη, με τους αγανακτισμένους πολίτες χωρίς μολότοφ και πέτρες στα χέρια αλλά με μόνο όπλο την φωνή τους, να διαμαρτύρονται πόρτα πόρτα στα σπίτια των πολιτικών.

Η αρχή έγινε...
...την περασμένη Πέμπτη στο σπίτι του πρώην υπουργού Άκη Τσοχατζόπουλου στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου, απέναντι από την Ακρόπολη όπου 250 περίπου πολίτες βρέθηκαν έξω από το σπίτι του φωνάζοντας συνθήματα.

Εμπνευστής των νέων ειρηνικών κινητοποιήσεων είναι ο σκηνοθέτης Δημήτρης Κολλάτος και όπως ο ίδιος δηλώνει τις επόμενες μέρες θα ακολουθήσουν παρόμοιες διαδηλώσεις στα σπίτια των πρώην πρωθυπουργών, Κώστα Σημίτη και Κώστα Καραμανλή, ενώ θα διαμαρτυρηθούν και έξω από τα σπίτια των Θεόδωρου Παγκαλου και Θεόδωρου Ρουσόπουλου.

Σειρά θα έχουν και όλοι οι έλληνες πολιτικοί τα ονόματα των οποίων ακούστηκαν στο σκάνδαλο της Siemens και του Βατοπεδίου.

Λέξεις που ακούμε αλλα δεν γνωρίζουμε την προέλευση τους..

Έφτασαν οι Απόκριες.. Ας μάθουμε λοιπόν τι σημαίνουν κάποιες λέξεις και φράσεις που ακούμε τέτοιες μέρες.. Όχι τίποτα άλλο, για να μην μας πιάνουν αδιάβαστους..
"Aνοιξε το τριώδιο"
H φράση χρησιμοποιείται μεταφορικά και σημαίνει την… έναρξη της Aποκριάς. Για την Oρθόδοξη Eκκλησία, όμως, η... φράση κυριολεκτείται, επειδή δέκα Κυριακές πριν το Πάσχα αναγνώσκεται το εκκλησιαστικό βιβλίο, το λεγόμενο Tριώδιο< τρεις ωδές. Πρόκειται για Υμνογραφικούς Κανόνες – εκκλησιαστικά ποιήματα- που αποτελούνται μόνο από τρεις ωδές αντί από εννέα ωδές, που είναι το σύνηθες.
"Απόκρεως, αποκριά, απόκριες" 
Η αποκρέα (ενν. Κυριακή ή ημέρα), αρχικά, προσδιόριζε την τελευταία μέρα κατανάλωσης του κρέατος (από+κρέας). Η εβδομάδα πριν τη μεγάλη Σαρακοστή θεωρείται προπαρασκευαστική για τη νηστεία των σαράντα ημερών. Σ’ αυτή την εβδομάδα επιτρέπεται η κατανάλωση γαλακτομικών αλλά όχι του κρέατος (από + κρέως>γεν ενικ. του ουσ. “κρέας”). Γι αυτό, άλλωστε, η σαρκοφαγία, τιμάται ιδιαίτερα κατά την προηγούμενη εβδομάδα, με αποκορύφωμα την Τσικνοπέμπτη. Η τελευταία ημέρα σαρκοφαγίας (η αποκριά) προσδιόρισε, τελικά, όλη την περίοδο των αποκριάτικων εορτασμών. Ας μην ξεχνάμε ότι οι πιστοί αποκρεύουν (απέχουν από το κρέας) την ημέρα του Aγίου Φιλίππου (14 Νοεμβρίου), πριν αρχίσει η νηστεία των Χριστουγέννων, την Κυριακή των Aγίων Πάντων (την Kυριακή μετά την Πεντηκοστή) και την τελευταία ημέρα του Ιουλίου, για τη νηστεία του Δεκαπενταύγουστου.
"Καρναβάλι"
Η σημασία της ελληνικής λέξης “αποκριά” αποδόθηκε στα Λατινικά ως carnevale < carne (: κρέας) +vale (: αντίο) ή carne + levàmen (: παύω κόβω σταματώ)> Με αυτή τη σημασία και οι φράσεις carnem privium, carnem laxare>carnesciale (στα λατινικά), carnes tollendas (στα ισπανικά)
Ορισμένοι, Ferrario, ετυμολογούν τη λέξη carnevale από το carro navale (τροχήλατο πλοιάριο).
Επρόκειτο για ένα άρμα διασκέδασης που χρησιμοποιούσαν οι Λατίνοι στις γιορτές τους. Κάποιοι άλλοι προτείνουν τις μάλλον ανίσχυρες ετυμολογίες: κάρνος + βαλλίζω (χοροπήδημα προβάτων)"Μασκαράς"
Η Ιταλική λέξη maschera σημαίνει το “προσωπείο”. Το maschera παράγεται από το masca, το οποίο ακόμα και σήμερα στη διάλεκτο του Piemonte προσδιορίζει τη μάγισσα. Κατα τους Deviz, Dozy, Mahn το υστερολατινικό masca παράγεται από το αραβικό maskara (: γελωτοποιός). Kατά το συνεργάτη μας, τον κ. Ραχίμι, το maskara παράγεται από το ρήμα ΣΟΧΡ سخر που σημαίνει «κοροϊδεύω, ξεγελάω, αστειεύομαι». Από το ρήμα παράγεται το όνομα ΜΑΣΧΑΡΕ مسخره (: γελοίος).
Πάντως είτε Ιταλική, είτε Αραβική είναι η λέξη στην ελληνική έδωσε τις λέξεις: μασκέ, μάσκαρα, μασκαράς, μασκαρεύω, μασκάρεμα μασκαριλίκι, μασκότ κ.ά

Σκότωσε και έψησε την γυναίκα του..

Σοκ στη Γαλλία, από την ομολογία ενός 42χρονου, ότι η γυναίκα του – που από το 2006 είχε δηλωθεί ως αυτόχειρας, δεν είχε αυτοκτονήσει όπως είχε υποστηρίξει ο σύζυγός της, αλλά αυτός την σκότωσε και την έψησε. Ο 42χρονος στην αρχή είχε υποστηρίξει ότι η γυναίκα του είχε κρεμαστεί και αυτός από φόβο την έθαψε στον κήπο. Μετά άλλαξε την απολογία του και είπε ότι η γυναίκα του ναι μεν...



είναι αυτοκτονήσει (κρεμάστηκε) αλλά μετά αυτός έκαψε το πτώμα. Τελικά ο δράστης αποφάσισε και στο δικαστήριο είπε όλη την αλήθεια. Όπως ανέφερε αποφάσισε αν ξεθάψει από τον κήπο το πτώμα της γυναίκας του και να το ψήσει… Μάλιστα για να μην το βρουν ποτέ, τάισε τα έξι παιδιά τους μ’ αυτό.

Καλη εβδομάδαααα!!!

Ματωμένη Κυριακή (1972)

Η Ματωμένη Κυριακή (ιρλ.: Domhnach Na Fola), είναι ο όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει ένα γεγονός που έλαβε χώρα στο Ντέρρυ της Βόρειας Ιρλανδίας, στις 30 Ιανουαρίο 1972.
Σε μια πορεία διαμαρτυρίας που οργανώθηκε από την Ένωση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα της Βόρειας Ιρλανδίας, για την κατάσταση που επικρατούσε στην Βόρεια Ιρλανδία σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα, στην περιοχή Μπόγκσαϊντ, 26 ατομα πυροβολήθηκαν από τα μέλη του 1ου Τάγματος του Βρετανικού Συντάγματος Αλεξίπτωτων, το οποίο οδηγήθηκε από τον Συνταγματάρχη Ντέρεκ Ουίλφορντ και τον υποδιοικητή (αργότερα Στρατηγό) Μάικ Τζάκσον. 13 άνθρωποι, 6 εκ των οποίων ήταν ανήλικοι, πέθαναν αμέσως, ενώ άλλος ένας παίθανε ύστερα από 4½ μήνες υποκύπτοντας στα τραύματά του. Δύο άτομα τραυματίστηκαν από οχήματα του στρατού. Πολλοί μάρτυρες συμπεριλαμβανομένων και δημοσιογράφων, πιστοποιούν ότι όλοι όσοι πυροβολήθηκαν ήταν άοπλοι. Πέντε από εκείνους πυροβολήθηκαν στην πλάτη.
Για το γεγονός αυτό τo 1983 οι U2 έγραψαν το τραγούδι διαμαρτυρίας Synday, Bloody Sunday. Επίσης ο Τζων Λένον, ο Πωλ Μακάρτνεϋ και ο Κρίστι Μούρ έχουν γράψει τραγούδια για τη Ματωμένη Κυριακή. Ακόμα έχουν γυριστεί και δύο ταινίες.
Οι νεκροί
John (Jackie) Duddy (17).
Patrick Joseph Doherty (31).
Bernard McGuigan (41).
Hugh Pious Gilmour (17).
Kevin McElhinney (17).
Michael G. Kelly (17).
John Pius Young (17).
William Noel Nash (19).
Michael M. McDaid (20).
James Joseph Wray (22).
Gerald Donaghy (17).
Gerald (James) McKinney (34).
William A. McKinney (27).
John Johnson (59).

ΣΠΥΡΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ

Σπύρος Κωνσταντόπουλος
Ο Σπύρος Κωνσταντόπουλος ήταν έλληνας ηθοποιός του θεάτρου,του κινηματογράφου και της τηλεόρασης.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1925. Αποφοίτησε από τη σχολή του Θεάτρου Τέχνης. Διακρίθηκε σε όλα τα θεατρικά είδη και συνεργάστηκε σχεδόν με όλους τους μεγάλους ηθοποιούς της εποχής του όπως με την Αλίκη Βουγιουκλάκη, την Τζένη Καρέζη, τον Κώστα Καζάκο, την Μελίνα Μερκούρη, τον Νίκο Κούρκουλο, τον Δημήτρη Χορν, την Έλλη Λαμπέτη, τον Μάνο Κατράκη και πολλούς άλλους. Ήταν παντρεμένος με την επίσης ηθοποιό Μαρία Ζαφειράκη και απέκτησαν ένα γιο. Πέθανε στις 28 Μαρτίου του 2007. Κηδεύτηκε στις 30 Μαρτίου του 2007 από το νεκροταφείο Αγίας Παρασκευής.Φιλμογραφία
Μια υπέροχη μέρα... (2003) [Σεραφείμ Δράκος]
Αντίστροφη Πορεία (1986) [Σπύρος]
Σ' αγαπάω στο τιμόνι που κρατάω (1987) [Λάζαρος Μάσχος]
Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο (1980) [(υπουργός)]
Τώρα Θέλω Τώρα (1980) [Σκορδάς]
Η Βαλίτσα του Παπά (1978) [Αντόνιο]
Η Μαρία της σιωπής (1973) [Πέτρος]
Λυσιστράτη (1972) [(κορυφαίος χορού)]
Με Φόβο και Πάθος (1972)
Μπουμ Ταραταζούμ (1972) [Κλεισθένης]
Αρχιψεύταρος (1971) [(ντετέκτιβ) Νικ Μπιλ]
Η λεωφόρος του μίσους (1971) [Τσεβάς]
Κατάχρησις εξουσίας (1971) [Περεσιάδης]
Ενας Γερμανός στα Καλάβρυτα (1970)
Ο Μικρός Δραπέτης (1969)
Ο Τυχεράκιας (1968)
Το κανονι και τ` αηδονι (1968)
Πυρετός στην άσφαλτο (1967)
Η Στεφανία (1966) [Μάρκογλου]
Ο παπατρέχας (1966) [Μικές]
Μπετόβεν και μπουζούκι (1965) [Σωτήρης Καράμπας]
Ου κλέψεις (1965)
Αγγελοι Χωρίς Φτερά (1965)
Τα δίχτυα της ντροπής (1965) [Παγουλάτος]
Υιέ μου... υιέ μου... (1965) [(ξενοδόχος)]
Οι κληρονόμοι (1964) [Κατσαμπέκης]
Ο Μπαμπάς μου κι Εγώ (1963) [Μανώλης]
Διαβόλου κάλτσα (1961) [(υπάλληλος Μπουμπούνα)]
Λύτρωσέ με Αγάπη μου (1960)
Σειρές που έχει παίξειΆλλη το πρωί άλλη το βράδυ 1994 MEGA
Άννα Πετρή 1984 ΕΡΤ
Ανήσυχα νιάτα 1973 ΕΙΡΤ
Αναδυομένη 1978 ΥΕΝΕΔ
Αξέχαστες κωμωδίες 1996 ΕΤ1
Από την άλλη όχθη 1973 ΕΙΡΤ
Γεια χαραντάν Ζούγα 1993 MEGA
Γυναίκες 1992 MEGA
Δυο ορφανές 1991 ΑΝΤ1
Εν Αθήναις 1976 ΕΡΤ
Ετυμηγορία 1978 ΥΕΝΕΔ
Η άλλη πλευρά του τοίχου 1999 ΕΤ1
Η δικαστίνα 1991 ΑΝΤ1
Η ζωή που δεν έζησα 1998 MEGA
Θησαυροί της Βέρμαχτ 1972 ΥΕΝΕΔ
Θρίλερ λοιπόν 1988 ΕΤ2
Θυσία 1991 ΑΝΤ1
Καπιταλιστής 1982 ΕΡΤ
Κεκλεισμένων των θυρών 1972 ΕΙΡΤ
Μαρία Δημάδη 1987 ΕΤ2
Μη μου γυρνάς την πλάτη 1986 ΕΡΤ2
Ο ανθρωπάκος 2 1981 ΥΕΝΕΔ
Οι άθλιοι των Αθηνών 1980 ΕΡΤ
Παππούδες εν δράσει 2000 ΕΤ1
Πικρά χαμόγελα 1976 ΥΕΝΕΔ
Σιγά η πατρίδα κοιμάται 1987 ΕΤ1
Τα αρραβωνιάσματα 1983 ΕΡΤ
Το καπλάνι της βιτρίνας 1990 ΕΤ1
Το κλειδί 1992 ΕΤ1
Το κορίτσι από το ποτάμι 1991 ΕΤ1
Τραγουδιστάδες της λευτεριάς 1981 ΕΡΤ
Τυχεροί και άτυχοι 1979 ΥΕΝΕΔ
Υπάλληλοι 1984 ΕΡΤ
Χατζημανουήλ 1984 ΕΡΤ
Βιντεοταινίες που έχει παίξειΆντρα θέλω 1987
Ένα κορίτσι σαν τον άνεμο 1988
Αντίστροφη πορεία 1987
Σ' αγαπάω στο τιμόνι που κρατάω 1987
Σκληρά καρύδια και τουλούμπα μέλι 1987
Το ρεπορτάζ 1988
Χριστίνα ο μεγάλος έρωτας 1986

ΓΚΟΥΦΥ ΓΚΟΥΦ

Η ιστορία του ΓκούφυΧαρακτήρας των κινουμένων σχεδίων από τον κόσμο του Ντίσνεϊ. Ανθρωπόμορφος σκύλος και κολλητός του Μίκυ Μάους. Ατζαμής, με δόντια αλά Ροναλντίνιο, πλακατζής, «έξω καρδιά», ιππότης με τις κυρίες, αθώος σαν παιδί, ολίγον χαοτικός, αλλά πιστός και πάντα έτοιμος να βοηθήσει τους φίλους του.
Γεννήθηκε στα στούντιο της Ντίσνεϊ και εξελίχθηκε ως χαρακτήρας από τον καρτουνίστα Αρτ Μπάμπιτ. Πρωτοεμφανίστηκε στη μεγάλη οθόνη με το όνομα Ντίπι Ντογκ στις 25 Μαΐου 1932, σε μία ταινία με τον τίτλο «Mickey’s Revue». Ο ρόλος του ήταν μικρός, αλλά το ξεχωριστό γέλιο του δημιούργησε αίσθηση. Ακολούθησαν ρόλοι κομπάρσου σε πέντε ταινίες και στην έβδομη ήρθε η αναγνώριση.
Στο φιλμ «The Orfan’s Benefit», που κυκλοφόρησε στις 11 Αυγούστου 1934, ο Ντίπι Ντογκ ονομάζεται πλέον Γκούφυ, ο ρόλος του είναι μεγαλύτερος και γίνεται μέλος του στενού περιβάλλοντος του Μίκυ Μάους, μαζί με τον Ντόναλντ Ντακ. Σταδιακά, ο Γκούφυ ανεβαίνει στην ιεραρχία των ηρώων της Ντίσνεϊ και αναλαμβάνει πρωταγωνιστικό ρόλο στη ταινία «Goofy and Wilbur», που έκανε πρεμιέρα στις 17 Μαρτίου 1939.
Τα επόμενα χρόνια ο Γκούφυ είναι πλέον ένας από τους σταρ της Ντίσνεϊ, επισκιάζοντας ακόμη και τον Μίκυ, που γίνεται το καλό παιδί και δεν εμπνέει τους καρτουνίστες. Αντίθετα, ο συνδυασμός της αδεξιότητας του Γκούφυ και της ηττοπάθειας του Ντόναλντ δημιούργησε ένα εκρηκτικό δίδυμο, που σκορπά άφθονο γέλιο. Ο Γκούφυ παρέμεινε στο προσκήνιο ως τις αρχές της δεκαετίας του ’60 για να υποχωρήσει στη συνέχεια σε μικρούς χαρακτηριστικούς ρόλους κυρίως στη τηλεόραση.
Το 1992 στην τηλεοπτική σειρά «Goof Troop», μας αποκάλυψε για πρώτη φορά το πλήρες όνομά του, Γκούφυ Γκούφ, αλλά και τον νεαρό βλαστό του, τον Μαξιμίλιαν «Μαξ» Γκουφ. Η μητέρα του παιδιού του παραμένει μυστήριο, που μένει να απαντηθεί από τη Ντίσνεϊ. Έτσι, ο Γκούφυ είναι ένας από τους ελάχιστους χάρτινους ήρωες με απογόνους.Ο Γκούφυ επανήλθε στη μεγάλη οθόνη το 1995. Με τον Μαξ πρωταγωνίστησαν στη ταινία «A Goofy Movie» ή όπως προβλήθηκε στη χώρα μας, «Γκουφοταινία».

ΕΜΠΕΔΟΚΛΗΣ

 

Εμπεδοκλής
Μεγάλος φιλόσοφος από τον Ακράγαντα της Σικελίας. Επρέσβευε, όπως ο Αναξαγόρας και ο Ηράκλειτος, την δι’ εξελίξεως προέλεσιν των όντων και έτσι έγινε πρόδρομος της Δαρβινείου θεωρίας. Μελέτησε το φαινόμενο σύμπαν και φύσις και οι απόψεις του εγγίζουν εκείνες της νεώτερης φυσικής και αστρονομικής επιστήμης. Για το βίο του λέγονται πολλά μυθεύματα. Φέρεται μάγος, γόης, τιθασσεύων ανέμους, θεραπεύων ασθενείς και ανασταίνων νεκρούς. Ακόμα ότι ανελήφθη για να επιστρέψει στο Θεό, και ότι αυτή την ανάληψη την πραγματοποίησε μπροστά σε πλήθος.
Άλλος θρύλος τον φέρει να έχει κατακρημνισθεί μέσα στην άβυσσο του κρατήρα της Αίτνας, στην προσπάθειά του να πλησιάσει τα μυστήρια του ηφαιστείου. Υιός του ηγεμόνα Μέτωνα, ύστερα από το θάνατο του πατέρα του, θέσπισε δημοκρατικό πολίτευμα. Οι σύγχρονοί του τον εδόξαζαν και τον τιμούσαν και η σημαντική πόλις του Ακράγαντα, που πίστευε στη θεία καταγωγή του Εμπεδοκλή, του έστησε μεγαλοπρεπή ναό. Έγραψε πραγματείες για την πολιτική, την ιατρική, την ιστορία. Κύριο έργο του όμως είναι το «Περί Φύσεως», από 5.000 στίχους, όπου ποιητικά αναπτύσσει τις θεωρίες του περί της δημιουργίας του σύμπαντος και της καταγωγής των όντων. Διεσώθηκαν από το έργο αυτό 450 στίχοι.

Οι προτάσεις μας για την Τσικνοπέμπτη

Τήν Πέμπτη στο κατάστημα Κούλης στο Κουρέντι οι σέφ της κουζίνας ετοιμάζουν λαχταριστές λιχουδιές με κρεατικά κυρίως αλλά και με άλλα συστατικά.......

Από την επικοινωνία που είχα με έναν από τους πολλούς σέφ που έχει το κατάστημα πληροφορήθηκα ότι ετοιμάζουν κοντοσούβλι ,κοκορετσάκι και αρνάκι στη σούβλα....Φυσικά δεν θα είναι ότι και ότι αφου σύμφωνα με τις πληροφορίες που έχω ετοιμάζουν να τρελάνουν το κόσμο αφού με τέχνη και μεράκι θα δημιουργήσουν λαχταριστές και ζουμερές πιατέλες με κρεατικά..........Και δεν θα είναι κατί κοινό που εχουμε δοκιμάσει αλλά θάναι πρωτότυπες συνταγές με συστατικά που δεν μας λένε διότι είναι μυστικά.....
Ένα είναι το σίγουρο ότι οι γεύσεις θα συναρπάσουν και για άλλη μια χρονιά θα μας ξετρελάνουν........

Φυσικά θα υπάρχουν και κρεατικά της ώρας και βεβαίως θα υπάρχει και γευστική πανσέτα........Άχ πιστεύω ότι εκείνη την ημέρα δεν θα ξέρουμε τι να πρωτοφάμε......Ένα είναι το σίγουρο :ότι θα δοκιμάσω απο όλα και λίγο....Δέν θα μου ξεφύγει καμία γεύση και δεν πρόκειται να φύγω άν δεν δοκιμάσω αρνάκι ψητό ,δεν θα φύγω άν δεν δοκιμάσω κοκορετσάκι πικάντικο και ζουμερό .....Φυσικά δεν θα φύγω άν δεν δοκιμάσω το κοντοσούβλι τους που είναι πάντα καλά ψημένο ,ζουμέρο και γευστικό..............Όλα και όλα ......Ήδη έχω κλείσει ρεζερβέ μερίδες απο τις 15σούβλες που θα υπάρχουν στη ψησταριά τους........


Όμως εκτός από κρεατικά θα δοκιμάσω οπωσδήποτε τυροπιτάρι σπιτικό αλλά και ντολμαδάκια σπιτικά που μαγειρεύονται καθημερινά με γνήσια ,φρέσκα και λαχταριστά συστατικά......


Στούς φίλους μου επειδή δεν θα προλάβουν να δοκιμάσουν ψητά της σούβλας γιατί θα τα έχω ριμάξει όλα και δεν θα προλάβουν να δοκιμάσουν θα τους προτείνω να δοκιμάσουν μπιφτέκια ζουμερά και μπριζόλες που πάντα συνοδεύονται με πλούσιο ντεκόρ και φρέσκα προϊόντα......
Μαζί με τα κρεατικά μας θα επιλέξουμε και φρέσκιες πατατούλες και φυσικά σαλάτες φρέσκιες........Και για να πιούμε και κάτι φυσικά θα παραγγείλουμε κρασάκι κόκκινο για τις κυρίες ,ρετσίνα για τους άνδρες και αναψυκτικά για τα παιδιά των φίλων μου........


Άν δεν μπορείτε να πάτε μη στεναχωριέστε.........Τα ντιλίβερι του καταστήματος θα σας τα φέρουν σπίτι σας σε ελάχιστο χρονικό διάστημα...........Μή χάσετε την ευκαιρία .......Τηλεφωνήστε στο 2221085967 είτε να δώσετε την παραγγελία σας από τώρα είτε να τηλεφωνήσετε εκείνη την ημέρα και να σας τα φέρουν σπίτι......Εμείς να ευχηθούμε καλή διασκέδαση σε όλους ................Καλή δύναμη σε όλο το προσωπικό και καλή όρεξη σε όσους προλάβουν και δοκιμάσουν τις υπέροχες γεύσεις του καταστήματος ΚΟΥΛΗΣ στο ΚΟΥΡΕΝΤΙ.

Στις 4 Μαρτίου έρχονται οι... Νοικοκυρές του ΑΝΤ1!

 
Την Παρασκευή στις 4 Μαρτίου ξεκινάνε τελικά οι «Νοικοκυρές» του ΑΝΤ1. Το νέο ριάλιτι παιγνίδι του καναλιού, οι «Real Housewives» επιτέλους εισβάλουν στους τηλεοπτικούς δέκτες μας και θα δούμε κατά πόσο θα καταφέρουν να... νοικοκυρέψουν τα νούμερα του ΑΝΤ1 και θα κερδίσουν το στοίχημα της Παρασκευής. Οι έξι «εκλεκτές» είναι οι: Ιωάννα Σουλιώτη, Χριστίνα Παππά, Ορθούλα Παπαδάκου, Φώφη Μαστροκώστα, Αννίτα Ναθαναήλ και Τζο Τόγκου.

Συμβουλές για άνεργες κοπέλες

Ψάχνεις για δουλειά, αλλά μάταια; Εργάζεσαι, αλλά θα ήθελες να ασχοληθείς με κάτι άλλο; Λείπεις καιρό από τον επαγγελματικό στίβο λόγω οικογένειας; Δες ποιες είναι οι σωστές κινήσεις που πρέπει να κάνεις και προχωρήσεις με αυτοπεποίθηση στην αγορά εργασίας και να ξεφύγεις από την ανεργία.

Πτυχία & διπλώματαΟι τεχνικές γνώσεις και η επαγγελματική κατάρτιση έχουν σημασία, γι’ αυτό, πριν ξεκινήσεις, αναβάθμισε τις γνώσεις σου. Η παρακολούθηση σεμιναρίων και συνεδρίων θα κάνει καλή εντύπωση στην επαγγελματική συνέντευξη, γιατί αποτελεί πειστήριο άσβεστου ενδιαφέροντος για τον τομέα σου. Μια σειρά μαθημάτων office, excel και power point θα σε βοηθήσουν να διευρύνεις τις γνώσεις σου στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, η γνώση των οποίων αποτελεί απαραίτητο εφόδιο σήμερα.

Αλλαγή καριέραςΑν, για να μεταπηδήσεις σε άλλον τομέα απαιτούνται σπουδές, οι βασικές δυσκολίες που θα αντιμετωπίσεις θα είναι η έλλειψη χρόνου και οι οικονομικές απαιτήσεις. Δοκίμασε λοιπόν, το Ανοιχτό Πανεπιστήμιο ή κάποιο κέντρο σπουδών που σου επιτρέπει παράλληλα να εργάζεσαι. Δες την περίπτωση να σε δεχτούν και ως "μαθητευόμενη" σε κάποια εταιρεία, με μειωμένο μισθό, για να μάθεις τη δουλειά, και, αν χρειαστεί, να σπουδάζεις παράλληλα.
Επίσης, η εθελοντική εργασία προσφέρει σημαντικές γνώσεις, και αρκετές οργανώσεις παρέχουν την αναγκαία κατάρτιση. Τέλος, αν είναι αδύνατο να υλοποιήσεις το επαγγελματικό σου όνειρο, δοκίμασε κάτι παρεμφερές. Για παράδειγμα, η επιθυμία της Αρετής, 42 ετών, να γίνει ψυχίατρος βρήκε ανταπόκριση όταν σπούδασε σύμβουλος ψυχικής υγείας. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις η σκληρή δουλειά και η αποφασιστικότητά θα εντυπωσιάσουν αρκετούς εργοδότες, ενώ ο μειωμένος μισθός αποτελεί δέλεαρ γι’ αυτούς και μπορεί να σου εξασφαλίσει μια θέση στην εταιρεία όταν τελειώσετε.

Απευθύνσου σε συγγενείς, γνωστούς και φίλους:Αυτοί είναι οι άνθρωποι που σε αγαπούν και νοιάζονται για εσένα. Έλα σε επαφή μαζί τους με αποκλειστικό στόχο να τους ανακοινώσεις τα σχέδιά σου και ίσως να αφήσεις ένα βιογραφικό. Αυτό θα τους περάσει το μήνυμα της σοβαρότητας του θέματος και θα τους παρακινήσει να σε υποστηρίξουν. Ακόμα κι αν αυτό απλώς σημαίνει να έχουν τα αφτιά και τα μάτια τους ανοιχτά. Διεύρυνε ακόμα περισσότερο τον κύκλο σου, ζητώντας τους να σε φέρουν σε επαφή με δικούς τους γνωστούς που θα μπορούσαν να σε βοηθήσουν.

Γύρνα στα λημέρια τα παλιά! Τίποτε δεν σε εμποδίζει να απευθυνθείς σε εταιρείες και άτομα με τα οποία συνεργαζόσασταν παλιά. Έχεις σημαντικές πιθανότητες να σε προσλάβουν και πάλι -αν φυσικά έφυγες μέσα σε καλό κλίμα" ή να σε κατευθύνουν ανάλογα και να κάνουν καλές συστάσεις για εσένα σε άλλους.

Επιστροφή στη δουλειάΦρόντισε το βιογραφικό να είναι ιδιαίτερα προσεγμένο και να συνοδεύεται από ένα σύντομο γράμμα που θα τονίζει τους λόγους που πιστεύετε πως η συγκεκριμένη θέση σάς αξίζει. Πέρα από τα χαρτιά και τα πτυχία, αυτό που θέλουν οι εργοδότες από τους υποψήφιους εργαζόμενους είναι ικανότητες που να εξασφαλίζουν την ομαλή λειτουργία και πρόοδο της επιχείρησής τους, δηλαδή:
Προσαρμοστικότητα
Ιανότητα επίλυσης προβλημάτων
Πρωτοβουλία
Συνεργασία με την ομάδα
Αποτελεσματική επικοινωνία
Οργάνωση

Απομυθοποίησε το "τρακ"
Αν δεν έχεις εργαστεί ποτέ, το πιθανότερο είναι να νιώθεις αρκετό τρακ προσεγγίζοντας τον εργασιακό τομέα. Και, βέβαια, αυτό είναι δικαιολογημένο. Η ανασφάλειά οφείλεται στο γεγονός ότι οι "εντός εργασίας" σου μοιάζουν "μυημένοι", κάτι όμως που σύντομα ξεπερνιέται, μόλις αρχίσεις να εργάζεσαι.
 
Στο συνοδευτικό γράμμα του βιογραφικού σου:
Δώσε, με λίγα λόγια, παραδείγματα που περιγράφουν το πώς οι δεξιότητές σου βρήκαν τα τελευταία χρόνια εφαρμογή στη ζωή σου. Είναι πολύ πιθανό να ζητήσουν να σε δουν.

Για μια καλή συνέντευξη
Υποστήριξε σωστά την υποψηφιότητά σου, δίνοντας τις σωστές απαντήσεις από την προσωπική σου εμπειρία την ώρα του interview:
Προσαρμόζομαι εύκολα:
Γιατί είμαι ανοιχτή σε νέες ιδέες... για παράδειγμα...
Γιατί μαθαίνω γρήγορα... αυτό μου χρειάστηκε όταν...
Είμαι αποτελεσματική στο να βρίσκω λύσεις, γιατί:
Έμαθα να αναγνωρίζω τα προβλήματα πριν προκύψουν...
Πρώτα ψάχνω να αντιμετωπίσω μόνη μου το πρόβλημα...
Μαθαίνω από τα λάθη μου...
Παίρνω πρωτοβουλίες, όπως όταν:
Βλέπω τι χρειάζεται να γίνει χωρίς να μου το λένε.....
Παίρνω γρήγορες αποφάσεις... όπως...
Είμαι καλή στο να βάζω πράγματα μπρος... όπως......
Ξέρω να συνεργάζομαι, γιατί:
Υποστηρίζω τη δουλειά των άλλων και κάνω όσα πρέπει...
Είμαι θετική στις απόψεις των άλλων και μπορώ να προσαρμοστώ... όπως όταν..
Μοιράζομαι ιδέες...
Είμαι καλή στην επικοινωνία:
Γιατί δίνω σωστές και σαφείς πληροφορίες...
Ξέρω να εκφράζω τη γνώμη μου και να πείθω...
Έμαθα να κάνω σωστές ερωτήσεις...
Ξέρω να ακούω τον άλλο...
Στις διαφωνίες ψάχνω λύσεις.

Δελφικές γιορτές

O οπερατέρ Δημ. Mεραβίδης συνετέλεσε επίσης τα μέγιστα στην ανάπτυξη του είδους με την ίδρυση δικής του εταιρείας παραγωγής που παρουσίασε τον "Προμηθέα Δεσμώτη" (1928), με το ζεύγος Σικελιανού στην ομώνυμη παράσταση στις Δελφικές γιορτές, συνεργαζόμενος με τη γαλλική εταιρεία Oργανισμός Aρχαίου Δράματος. O Mεραβίδης γύρισε ως οπερατέρ το "Για την αγάπη της", της Eθνικής Φιλμ (1930), με πρωταγωνιστές τους Mινωτή, Γλυνό και Mαμία, το "Όταν ο έρως πληγώνει" (1930), του Eλληνοαμερικανού Δούγκα που ήταν και ο σκηνοθέτης και "O Παλιάτσος της ζωής", σε σενάριο Λάσκου με πρωταγωνιστή τον Σταθόπουλο, σε συνεργασία με την Aκρόπολις Φιλμ. O Λάσκος εξελίχθηκε σε πολύ καλό σκηνοθέτη και παρουσίασαν αργότερα με τον Mεραβίδη το θαυμάσιο "Δάφνις και Xλόη" - γνωστές επίσης ταινίες του δεύτερου την ίδια εποχή 1931-32 υπήρξαν το "Έτσι κανείς σαν αγαπήσει", η "Eλληνική ραψωδία" και ο "Πρίγκιπας των αλητών". Προηγουμένως (1928-29) γυρίστηκαν δύο, αποτυχημένες όμως εμπορικά ταινίες, το "Tελευταίαι ημέραι του Oδυσσέως Aνδρούτσου" της Hρώ Φιλμ Nέας Eλλάδος (Θεσσαλονίκη) και το "Λάβαρον του '21" της Γκρηκ Φιλμ (Aθήνας) σε σκηνοθεσία Λελούδα, όπου έκανε την πρώτη του εμφάνιση στο σινεμά ο Kατράκης. H Eπανάσταση του '21 ήταν φυσικά σπουδαίο θέμα για τους κινηματογραφιστές πλην όμως λόγω έλλειψης κατάλληλων τεχνικών μέσων και κεφαλαίων, δύσκολη η αναπαράστασή της. Ένας τυχοδιωκτικός τύπος της εποχής, ο παραγωγός Aχιλλέας Mαδράς, έμεινε στην ιστορία με τα περιπετειώδη γυρίσματα της "Mαρίας Πενταγιώτισσας" (1929) και του "Mάγου της Aθήνας" (1931). Xρησιμοποίησε τη γυναίκα του Φρίντα Πουπελίνα, Aμερικανίδα που διαφήμιζε σαν σταρ του Xόλυγουντ, για τον ρόλο της Mαρίας και για οπερατέρ τον Bιεννέζο Aλμπέρτκερ, ο οποίος κυριολεκτικά μαρτύρησε με τα τραγελαφικά που διαδραματίστηκαν στο γύρισμα της "Πενταγιώτισσας", όπως και ο πρωταγωνιστής της ο μεγάλος Bεάκης, που παρίστανε τον λήσταρχο Mατάλα. Για λημέρια του λήσταρχου Nταβέλη χρησιμοποιήθηκαν οι πραγματικές τους τοποθεσίες και γνήσιοι εύζωνες και φαντάροι. Mετά κόπων και βασάνων ο Mαδράς γύρισε την περιβόητη Mαρία στην ποδιά της οποίας κόντεψαν πράγματι να σφαχτούν τα πρωταγωνιστούντα παλικάρια με τους καυγάδες πουέγιναν στα γυρίσματα, τελικά όμως σφάχτηκαν μόνομερικά αρνιά καικριάρια που φαγώθηκαν από τουςεύζωνους κομπάρσους αλλά και τους πρωταγωνιστές σαν παρηγοριά για την ταλαιπωρία τους, όπως φαγώθηκαν και τα κεφάλαια του Mαδρά με την τελική αποτυχία της ταινίας. O καλοπροαίρετος κατά βάθος Mαδράς άφησε κι αυτός τη σφραγίδα του στα δύσκολα εκείνα χρόνια του ελληνικού σινεμά.

ΤΣΟΟΥ-ΤΣΟΟΥ

Τσόου - Τσόου
Είναι παράξενος, σκληρός, ανεξάρτητος και ιδιαίτερος. Αφοσιώνεται στα αφεντικά του αλλά δεν γίνεται ποτέ «χαδιάρης». Με τη χαρακτηριστικη μπλε - μαύρη γλώσσα του, εκφράζει τη γοητεία και το μυστήριο της μακρινής ανατολής.
Η σωματική διάπλαση του Chow Chow θυμίζει πολύ αυτή των πρώτων απολιθωμάτων σκύλων που χρονολογούνται αρκετά εκατομμύρια χρόνια πριν.Καταγωγή

Η φυλή είναι γνωστή στην Κίνα εδώ και αρκετές χιλιάδες χρόνια καθώς χρησιμοποιείται ως φύλακας, κυνηγός αλλά και για να σέρνει έλκηθρα.
Λέγεται πως κάποιος κινέζος αυτοκράτορας είχε στην ιδιοκτησία του 2500 χιλιάδες ζευγάρια! Στο πέρασμα των χρόνων το Chow Chow χρησιμοποιήθηκε, εκτός από το να σέρνει έλκηθρα και για το κυνήγι των λύκων. Η γούνα του χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή παλτών ενώ το κρέας του θεωρούνταν για πολλά χρόνια λιχουδιά (σε ορισμένες επαρχίες της Κίνας είναι καλύτερα να μην το πάρετε μαζί σας γιατί... το τρώνε ακόμα).
Στην Ευρώπη έφτασε για πρώτη φορά στα τέλη του 1800 από τους εμπόρους που το έφεραν στην Αγγλία και η ονομασία «chow chow» προέρχεται από έναν όρο που χρησιμοποιούσαν τότε για να περιγράφουν σχεδόν οτιδήποτε παράξενο προερχόταν από τη μακρινή ανατολή.Η εμφάνιση

Το Chow Chow είναι ένας δυνατός, τετράγωνος σκύλος. Το τρίχωμά του είναι πυκνό και γύρω από το λαιμό σχηματίζει μια έντονη «χαίτη» που το κάνει να μοιάζει με λιοντάρι. Το κεφάλι του είναι επίσης φαρδύ και δυνατό με τα τριγωνικά αυτιά του να δείχνουν προς τα μπρος. Η φουντωτή ουρά του είναι γυριστή στην άκρη, χαρακτηριστικό της οικογένειας των Σπιτς. Η γλώσσα και το στόμα έχει ένα χαρακτηριστικό μπλε μαύρο χρώμα. Το μαλακό, διπλό τρίχωμα μπορεί να έχει αρκετές διαφορετικές αποχρώσεις: κόκκινο, κρεμ, μαύρο, γκρι ή και - σπανιότερα - λευκό.
Ο χαρακτήρας

Πρόκειται για ένα σκύλο αρκετά ανεξάρτητο, πρόθυμο και προστατευτικό προς την οικογένειά του.
Συνήθως αναγνωρίζει έναν ως αφεντικό του και είναι αρκετά καχύποπτος απέναντι στους ξένους, ενώ μπορεί να γίνει και επιθετικός αν κρίνει πως κάποιος ξένος προσπαθεί να τον πλησιάσει... περισσότερο απ’ όσο πρέπει.
Πρόκειται για μια αρκετά κυριαρχική φυλή, περισσότερο κατάλληλη για έμπειρους ιδιοκτήτες και απαιτεί μεγάλη κοινωνικοποίηση από νεαρή ηλικία.
Μέγεθος - ΒάροςΎψος θηλυκά: 46-56cmΎψος αρσενικά: 48-56cmΒάρος: 20-32kgΚάνει για μένα;

Το Chow Chow είναι γενικά ακατάλληλο για μη έμπειρους ιδιοκτήτες ή για μικρά παιδιά.
Είναι ένας σκύλος «σοβαρός», σχετικά αυστηρός και ανεξάρτητος, που δεν ενοχλεί και δε θέλει να τον πολυενοχλούν αλλά ταυτόχρονα χρειάζεται τη «διακριτική» παρουσία των ανθρώπων.
Δεν έχει μεγάλες απαιτήσεις σε άσκηση, ούτε είναι και ο ευκολότερος σκύλος στην εκπαίδευση. Με τα υπόλοιπα ζώα τα πηγαίνει συνήθως καλά, αν και συχνά γίνεται επιθετικός με άλλους σκύλους.
Είναι από τη φύση του καλός φύλακας, χώρου και ανθρώπων και θέλει προσοχή με τους ξένους. Αν τον θεωρήσουν ως το «γλυκό λιονταράκι» που θα απλώσουν το χέρι τους και θα το χαϊδέψουν ίσως βρεθούν με δαγκωμένο το δάχτυλο...
Μην τον αντιμετωπίσετε ως «μοδίτσα» γιατί μπορεί να βρεθείτε προ δυσάρεστων εκπλήξεων. Αντίθετα, αν θέλετε ένα μη απαιτητικό σε άσκηση και συνεχή ενασχόληση φύλακα και σύντροφο για το σπίτι - και δε ζείτε σε περιβάλλον με ιδιαίτερα υψηλές θερμοκρασίες - γιατί το ενοχλεί ιδιαιτέρως η ζέστη, τον Chow Chow μπορεί να γίνει ο «κινέζος» φίλος σας.

ΑΝΑΚΟΝΤΑ

ΑνακόνταΗ ανακόντα (του είδους Ευνήκτης - Eunectes, επιστημονική ονομασία: ευνήκτης ο μυοφάγος) είναι γένος των μη ιοβόλων φιδιών της οικογένειας Βοΐδες και της τάξης Φολιδωτά ή Λεπιδωτά. Μπορεί να φθάσουν σε μήκος τα 7 μέτρα και σε βάρος τα 100 κιλά. Απαντώνται κυρίως στην τροπική Λατινική Αμερική, όπου έχουν την κοινή ονομασία ανακόντες. Τα μέλη τους συμπεριλαμβάνουν μερικά από τα μεγαλύτερα φίδια στον κόσμο. Τρέφονται με θηλαστικά και πτηνά, τα οποία ακινητοποιούν σφίγγοντάς τα και στη συνέχεια συνθλίβοντάς τα, όπως οι βόες. Η ονομασία Eυνήκτης προέρχεται από την ομώνυμη αρχαία ελληνική λέξη, που σημαίνει τον "καλό κολυμβητή." Σήμερα αναγνωρίζονται 3 είδη.
Περιγραφή
Το χρώμα του φιδιού είναι πράσινο και λαδί ή καστανό με μαύρες κηλίδες. Το μέγιστο μέγεθος των ερπετών αυτών έχει επιφέρει συζητήσεις. Ο Mehrtens (1987) θεωρεί ότι η ενήλικη ανακόντα κατά μέσο όρο φτάνει σε μέγεθος τα 18-20 μέτρα για το είδος της πράσινης ανακόντας, Eunectes murinus και πολύ σπάνια τα 23-25 μέτρα . Οι υπολογισμοί που κάνουν λόγο για 35-40 μ. είναι ασαφείς Σε έρευνα που έγινε σε 1000 είδη που πιάστηκαν στη Βενεζουέλα, το μεγαλύτερο ήταν 17 μέτρα και ζύγιζε 100 κιλά.Κοινές ονομασίες
Τα τοπικά ονόματα του φιδιού στη Λατινική Αμερική περιλαμβάνουν τον ισπανικό όρο matatoro, που σημαίνει "φονιάς ταύρων", και τα ονόματα sucuri και yakumama, που του έχουν δώσει οι ιθαγενείς. Η λέξη ανακόντα προέρχεται από τη σιναλεζική γλώσσα, που είναι η ιθαγενής γλώσσα των κατοίκων της Σρι Λάνκα. Οι πύθωνες που βρίσκονται στις ζούγκλες του νησιού αυτού έχουν ομοιότητες με τις ανακόντες και είναι μερικές φορές πολύ μεγάλοι σε μέγεθος. Η σινγκαλέζικη λέξη "Hena Kandaya" που σημαίνει ζώο με μεγάλο σώμα, πιθανότατα πέρασε στους Βρετανούς ως Anaconda. Οι Βρετανοί κυβέρνησαν τη Σρι Λάνκα για περισσότερο από έναν αιώνα. Πιστεύεται επίσης ότι η ονομασία ανακόντα μπορεί να προήλθε από τη γλώσσα Ταμίλ και τη λέξη anaikondran, που σημαίνει "δολοφόνος ελεφάντων" ή anaikkonda, που σημαίνει "έχοντας σκοτώσει έναν ελέφαντα".Γεωγραφική εξάπλωσηΤο ερπετό απαντάται στη Νότια Αμερική, από την Κολομβία και τη Βενεζουέλα και νότια της Αργεντινής. Ζει σε υδάτινα ρεύματα ή επάνω στα δέντρα.ΑναπαραγωγήΠρόκειται για ωοζωοτόκο ζώο, που σημαίνει ότι γεννά ζωντανά μικρά.Αιχμαλωσία
Έχουν αναφερθεί ελάχιστες περιπτώσεις αιχμαλωσίας του ζώου. Τον Οκτώβριο του 2007 στο Ενυδρείο της Νέας Αγγλίας στη Βοστόνη ανακάλυψαν ότι ένα από τα θηλυκά που είχε ήταν έγκυος. Γεννήθηκαν 14 μικρά την Πρωτοχρονιά του 2008.

ΑΔΑΜΑΝΤΙΟΣ ΛΕΜΟΣ

Αδαμάντιος ΛεμόςΟ Αδαμάντιος Λεμός (1916, Καρδάμυλα, Χίος - 21 Σεπτεμβρίου 2006) ήταν σημαντική φυσιογνωμία του νεοελληνικού θεάτρου. Πέρα από τη συμμετοχή του σε μεγάλους θιάσους στα πρώτα του βήματα («Θίασος Κοτοπούλη», «Θίασος Κατερίνας», «Θυμελικός Θίασος Λίνου Καρζή», «Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν») και τη δημιουργία του «Θιάσου Λεμού» (έτος ιδρύσεως 1944), ο σημαντικός σταθμός της θεατρικής του δραστηριότητας είναι η περίοδος 1947-1950, όπου ξεκινάει την πρώτη μεταπολεμική έρευνα και προβολή των νέων θεατρικών δυνάμεων. Επίσης στην Αμερική δημιουργεί το πρώτο μόνιμο ελληνικό θέατρο την περίοδο 1957-1967.
ΗθοποιίαΟ ίδιος δήλωνε ότι είχε δύο επιρροές: από τη μια την "παλιά σχολή", όπου η θεατρική λειτουργία βασιζόταν στο ένστικτο, τη φαντασία, τον αυτοσχεδιασμό και την κυρίαρχη παρουσία του ηθοποιού πάνω στη σκηνή, και από την άλλη, την πολυπλοκότητα των διαφόρων ρευμάτων και επιστημονικών θεωριών.
Διδασκαλία θεάτρου
Ο Αδαμάντιος Λεμός δίδαξε θέατρο στη Δραματική Σχολή του Δημοτικού Ωδείου Λαρίσης», σε τοπικές διδασκαλίες ερασιτεχνικών σχημάτων, αλλά και παλιότερα, στην Αίγυπτο, στην Κύπρο και στην Αμερική, όπου έπλασε και ανέδειξε ηθοποιούς. Στο Θεατρικό Εργαστήρι Δήμου Ηλιούπολης (1979 – 1989), πραγματοποιήθηκε τιμητική βράβευσή του με το πρώτο βραβείο και μαζί το χρυσό μετάλλιο της πόλεως των Αθηνών ανάμεσα σε είκοσι επιλεγμένα θεατρικά συγκροτήματα στους «Πανελλήνιους Αγώνες Ερασιτεχνικής Θεατρικής Δημιουργίας», που οργάνωσε ο Δήμος Αθηναίων.
Ο Άλκης Θρύλος τον χαρακτηρίζει "πρωτοπόρο" και "εμψυχωτή", που "μαγνητίζει το περιβάλλον του". Τα πρώτα χρόνια της καριέρας του, έστησε ένα θέατρο με νέους συναδέλφους του, σε μια προσφυγική φτωχογειτονιά, στη Δραπετσώνα (καλοκαίρι 1940). Το ίδιο πείραμα το επαναλαμβάνει μέσα στην Κατοχή ( καλοκαίρι 1941), στο θέατρο «Νανά» στη Λεωφόρο Βουλιαγμένης. Το ίδιο πάλι στην Αίγυπτο τον καιρό του πολέμου, καλύπτοντας τις θεατρικές ανάγκες του ελληνισμού της Αιγύπτου. Στην Κύπρο βάζει τις ρίζες ανάπτυξης και εδραίωσης του πρώτου επαγγελματικού Κυπριακού Θεάτρου.
Συνεχώς ανακαλύπτει χώρους, που τους μετατρέπει σε θέατρα και προτείνει ανανεωτικές θεατρικές φόρμες, όπως παραστάσεις σε μορφή λαϊκού πανηγυριού. Το ξεκίνημα έγινε με το «Αρχαίο θέατρο Άργους» το 1955, με κορύφωμα την έρευνα για την ανακάλυψη και προβολή των νέων θεατρικών δυνάμεων στα «Διονύσια Καλλιθέας» (1947-1950) και τη δημιουργία του «Οργανισμού Ελληνικού Θεάτρου Αμερικής» (1957-1967).
Σκηνοθέτης
Η λέξη σκηνοθέτης, σκηνοθεσία, ήταν για πάρα πολλά χρόνια άγνωστη στην Ελλάδα. Μετά τον ερχομό του θεατρικού αναμορφωτή Κωνσταντίνου Χρηστομάνου από την Ευρώπη το 1901, συναντάται αραιά και πού μεταφρασμένη η ξενικής προέλευσης λέξη "Regisseur": περίπτωση Θωμά Οικονόμου και Φώτου Πολίτη και αργότερα οι Ροντήρης, Μουζενίδης, Καραντινός και μετά Σαραντίδης, Κουν στο ελεύθερο θέατρο, μέχρι το 1940, που παρουσιάστηκε γενικά ο όρος σκηνοθέτης.
Προηγούμενα, την ιδιότητα αυτή, τη διανομή ρόλων, τη διδασκαλία, το στήσιμο της παράστασης και τις άλλες λεπτομέρειες την επωμιζόταν ο θιασάρχης, χωρίς αρχικά να χρησιμοποιείται ο όρος σκηνοθεσία. Η γενίκευση του όρου άρχισε τα τελευταία 50 χρόνια, όταν η ιδιότητα αυτή έγινε θεσμός.
Σε αυτή την κατηγορία ανήκει ο Λεμός, με τα έργα που σκηνοθέτησε στα 60 χρόνια της θεατρικής του παρουσίας ως ηθοποιού και θιασάρχη και τελευταία, ως σκηνοθέτη, (Εθνικό Θέατρο, ΔΗΠΕΘΕ Β. Αιγαίου») κτλ.
ΣκηνογραφίαΑμέτρητες είναι οι σκηνογραφίες του Αδαμάντιου Λεμού, όχι μονάχα σε σχέδια και μακέτες, αλλά και σε κατασκευές, σε όποια πόλη και οποιαδήποτε χρονική περίοδο ο Λεμός έστηνε θέατρο, όταν τύχαινε να μην υπάρχει κάποιος ονομαστός σκηνογράφος ή οικονομική επάρκεια. Μερικά δείγματα της δουλειάς του γίνονται ορατά σε φωτογραφικές απεικονίσεις έργων και παραστάσεων όλων των κατηγοριών.
Συγγραφέας
Ο Αδαμάντιος Λεμός ασχολείται και με τη λογοτεχνία. Το μεγάλο σε όγκο βιβλίο του ("Η ουτοπία του Θέσπη", Εκδόσεις Φιλιππότη, 1989), εκτός από την λογοτεχνική του γραφή, είναι σημαντικό και ως θεατρικό ιστόρημα με άγνωστα αποκαλυπτικά ντοκουμέντα.
Το δεύτερο βιβλίο του Λεμού, με τίτλο «Η θεια μου η Κυριακού τον παλιό εκείνο τον καιρό…», διασώζει ήθη, έθιμα, συμπεριφορές και γλωσσικό υλικό ενταγμένο μέσα στη δομή, στη ροή και στη μουσική της ελληνικής λαογραφίας.

Η ΝΑΥΜΑΧΙΑ ΤΗΣ ΠΡΕΒΕΖΑΣ

 

Ναυμαχία της Πρέβεζας
Η Ναυμαχία της Πρέβεζας έλαβε χώρα στις 28 Σεπτεμβρίου 1538 στην Πρέβεζα (βορειοδυτική Ελλάδα) μεταξύ του Οθωμανικού στόλου και του ενωμένου στόλου της Χριστιανικής Συμμαχίας (Holy League) η οποία συστήθηκε από τον Πάπα Παύλο Γ΄. Λόγω της νίκης των Οθωμανών στη ναυμαχία αυτή, παρά το ότι οι Δυτικοί είχαν ναυτική υπεροπλία, η σημερινή Τουρκία θεωρεί εθνική γιορτή την ημέρα της Ναυμαχίας της Πρέβεζας, και η πόλη Πρέβεζα (Preveze) είναι διάσημη στον Τουρκικό λαό, επειδή το γεγονός προβάλλεται ευρέως στα σχολικά εγχειρίδια ιστορίας. Είναι τέτοια η ιστορική σημασία της Ναυμαχίας της Πρέβεζας για τον Τουρκικό λαό, ώστε τα πλέον σύγχρονα Τουρκικά υποβρύχια σήμερα αποτελούν σειρά με το όνομα Turkish Navy Submarines "Preveze".. Ο ναύαρχος Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα θεωρείται εθνικός ήρωας, και το Μαυσωλείο του βρίσκεται στό Ναυτικό Μουσείο της Κωνσταντινούπολης. Εκεί επίσης βρίσκεται ο διάσημος πίνακας ζωγραφικής «H Ναυμαχία της Πρέβεζας» του ζωγράφου Ohannes Umed Behzad (1866). Δεν πρέπει να γίνεται ιστορική σύγχυση της Ναυμαχίας της Πρέβεζας (1538 μ.Χ.) με τη διάσημη επίσης Ναυμαχία του Ακτίου (31 π.Χ.) η οποία απέχει χρονικώς και αφορά μια εμφύλια διαμάχη Ρωμαίων, του Αντωνίου και του Οκταβιανού.Προηγηθέντα ιστορικά γεγονόταΤο έτος 1537, ο Διοικητής του μεγάλου Οθωμανικού στόλου, Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα Πασάς κατέλαβε μία σειρά νησιών του Αιγαίου και του Ιονίου, νησιά που ανήκαν στη Δημοκρατία της Βενετίας, δηλαδή τη Σύρο, την Αίγινα, την Ίο, την Πάρο, την Τήνο, την Κάρπαθο, την Κάσο και τη Νάξο, προσάρτησε δε το Δουκάτο της Νάξου στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Στη συνέχεια πολιόρκησε το Ενετικό φρούριο της Κέρκυρας και επίσης λεηλάτησε τις ισπανικές κατακτήσεις της Καλαβρίας στη νότια Ιταλία. Εν όψει αυτής της απειλής, ο Πάπας Παύλος Γ' πέτυχε το Φεβρουάριο του 1538 να συστήσει τη λεγόμενη «Ιερά Συμμαχία», η οποία περιλάμβανε τις “Παπικές Πολιτείες”, την “Ισπανία”, τη “Δημοκρατία της Γένοβας”, τη “Δημοκρατία της Βενετίας” και τους “Ιππότες της Μάλτας”, και δυνάμεις της “Πορτογαλίας” για να αντιμετωπίσουν τη ναυτική δύναμη του Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα Πασά.Ο ναύαρχος Μπαρμπαρόσα
Ο ναύαρχος Μπαρμπαρόσα γεννήθηκε το 1478 στη Μυτιλήνη και πέθανε στην Κωνσταντινούπολη στις 4 Ιουλίου 1546 από φυσικά αίτια. Το πραγματικό του όνομα είναι Γιακούπογλου Χιζίρ (Yakupoğlu Hızır). Στους Τούρκους είναι γνωστός ως Barbaros Ηayreddin Paşa ή Hızır Hayreddin Paşa, ή Hızır Reis Barbarossa Hayreddin Pasha. Θεωρείται ο μεγαλύτερος και πιο φοβερός Οθωμανός ναυτικός πολεμιστής. Το όνομα Hayreddin είναι Αραβικό, Khair ad-Din (αραβικά خير الدين) σημαίνει “Η καλοσύνη της Θρησκείας, δηλαδή το Ισλάμ). Το παρατσούκλι Barbarossa το έδωσαν οι δυτικοί και σημαίνει κοκκινογένης, επειδή είχε κόκκινα γένια. Ο ίδιος και ο αδελφός του Oruc είχαν δραστηριοποιηθεί ως επιτυχημένοι εμποροπλοίαρχοι του εμπορικού ναυτικού αλλά και ως πειρατές κατά χριστιανικών στόχων μέχρι το 1512, όταν ο Σουλτάνος Selim Ι ήρθε στην εξουσία. Ο γνωστός Πίρι Ρέις είναι ανιψιός του. Αρχικά, ο ίδιος και ο αδελφός του ένωσαν τις δυνάμεις τους με επιτυχία με το Σουλτάνο Σελίμ I τον Αμείλικτο (Selim I the Grim) το 1515, αλλά πραγματικά γνώρισε δόξα από τον Σουλτάνο το Σουλεϊμάν το Μεγαλοπρεπή (Süleyman The Magnificent) γιό του Σελίμ Ι. Η παρουσία του Μπαρμπαρόσα ήταν σχεδόν αδιάκοπη στη Μεσόγειο κατά την διάρκεια της οθωμανικής αυτοκρατορίας, αρχικά σε εμπορικό και πειρατικό επίπεδο, και στη συνέχεια ως Διοικητής (Grand Admiral) του Στόλου (Kapudan Pasha) μεταξύ περίπου των ετών 1515 έως 1544.
Η περιγραφή των προσωπικών του Μπαρμπαρόσα μας έρχεται από τον καπετάνιο Muhlis Ergin του Τουρκικού Ναυτικού Μουσείου (Αγκυρα, Δεκέμβριος 1998). Ο Μπαρμπαρόσα ήταν έξυπνο, φωτεινό μυαλό με τάσεις παρωδίας και είχε εντυπωσιακό τρόπο ομιλίας. Ηταν ευέλικτο μυαλό στη ναυτική δράση και αγαπούσε τους υφισταμένους του, φρόντιζε δε να τους εκπαιδεύει καλά. Κάποτε είχε πει για το μαθητή του Turgut, ότι «ο Turgut είναι καλύτερος από μένα». Πολλοί από τους μαθητές του έγιναν Διοικητές ναυτικών μονάδων αργότερα. Είχε το χάρισμα να λέει ανέκδοτα. Σωματικά, ο Μπαρμπαρόσα είχε σκούρα όψη, μέσο ύψος, και ήταν ευτραφής. Τα μαλλιά, γένια, φρυδιών και των βλεφαρίδων ήταν πλούσια, αρκετά κόκκινα και τα φρύδια του ενωμένα. Η κόρη του καπετάνιου Turgut Reis ήταν παντρεμένη με τον γιο του. Σύμφωνα με τις πληροφορίες αυτές μπορούμε να υποθέσουμε πως ήταν παντρεμένος, αλλά δεν υπάρχει καμία πηγή αναφέροντας τα πραγματικά στοιχεία. Μιλούσε πέντε κύριες γλώσσες της Μεσογείου, όπως η ελληνική, αραβική, ισπανική, ιταλική και γαλλική. Αγαπούσε τη μουσική. Εγινε διάσημος στην ιστορία χάρις στη νίκη του στη Ναυμαχία της Πρέβεζας το 1538, όπου νίκησε τη Χριστιανική εξαεθνική αρμάδα υπό τον Γενοβέζο Andrea Doria. Το μαυσωλείο του βρίσκεται στό Ναυτικό Μουσείο της Κωνσταντινούπολης όπως και άγαλμα και πίνακας ζωγραφικής από τη Ναυμαχία. Επίσης πορτρέτο του 16ου αιώνα βρίσκεται στό Μουσείο του Λούβρου στό Παρίσι.Ναυτικές Δυνάμεις
Ο Χαϋρεντίν Μπαρμπαρόσα Πασάς το καλοκαίρι του 1538 είχε στόλο που αριθμούσε 122 γαλέρες και γαλιότες. Από την άλλη πλευρά, η «Ιερά Συμμαχία» περιλάμβανε ναυτική δύναμη από 302 πλοία (162 γαλέρες και γαλεόνια, 140 μπάρκα). Από αυτά, τα 55 ήταν γαλέρες από τη Βενετία, 49 από την Ισπανία, και 27 από τις Παπικές Πολιτείες και τους Μαλτέζους Ιππότες. Ο Γενοβέζος ναύαρχος Andrea Doria, ορίσθηκε Διοικητής όλων, στην υπηρεσία του αυτοκράτορα Καρόλου του 5ου.Η Ανάπτυξη των στόλων
Οι ναυτικές δυνάμεις της Ιεράς Συμμαχίας συναρμολογήθηκαν σε στόλο κοντά στο νησί της Κέρκυρας. Ο στόλος του Πάπα έπλευσε υπό τις διαταγές του Ναυάρχου Μάρκο Γκριμάνι (Marco Grimani), Πατριάρχη του Aquileia, και ο Ενετικός στόλος υπό Βιντσέντζο Καπέλο (Vincenzo Capello) κατέπλευσαν πρώτοι. Ο Andrea Doria συναντήθηκε μαζί τους με την Ισπανική και Γενοβέζικη αρμάδα στις 22 Σεπτεμβρίου 1538. Πριν από την άφιξη του Andrea Doria, o Marco Grimani επιχείρησε να αποβιβάσει στρατεύματα κοντά στο ενετικό Φρούριο της “Μπούκας” και στό Φρούριο του Αγίου Ανδρέα της Πρέβεζας, αλλά υποχώρησε στην Κέρκυρα μετά από απώλειες πού είχε σε συμπλοκές με τον Οθωμανικό Στόλο που συνάντησε στη ρότα του. Ο Χαϋρεντίν Μπαρμπαρόσα βρισκόταν ακόμη στο νησί της Κω στο Αιγαίο την εποχή εκείνη, αλλά σύντομα έφτασε στην Πρέβεζα με το υπόλοιπο του τουρκικού στόλου, μετά την κατάκτηση της βενετσιάνικης Κεφαλονιάς στο δρόμο του. Ο Σινάν Ρέϊς (Sinan Reis), ένας από τους Οθωμανούς πλωτάρχες, πρότεινε στον Μπαρμπαρόσα να αποβιβάσουν στρατεύματα στό Άκτιο, απέναντι από την Πρέβεζα, μια ιδέα στην οποία αρχικά ήταν αντίθετος ο Μπαρμπαρόσα, αλλά που αργότερα αποδείχθηκε ότι ήταν σημαντική για τη διασφάλιση της τουρκικής νίκης. Με την εκμετάλλευση του φρουρίου του Ακτίου, το οποίο διασώζεται και σήμερα, οι Οθωμανοί θα μπορούσαν να υποστηρίξουν τη ναυτική δύναμη του Μπαρμπαρόσα, με βολές πυροβολικού από εκεί, ενώ ο Andrea Doria έπρεπε να κρατήσει τα πλοία του μακριά από την ακτή. Οι προσπάθειες αυτές του Andrea Doria απέτυχαν και οι Δυτικοί στρατιώτες απωθήθηκαν από τις Οθωμανικές δυνάμεις του Μουράτ Ρέϊς (Murat Reis) στις 25 και 26 Σεπτεμβρίου 1538. Καθώς τα πλοία του Andrea Doria κρατούσαν απόσταση από την ακτή, ένα μεγάλο μέρος της ανησυχίας του αφορούσε τους αντίθετους βορειοδυτικούς ανέμους που οδηγούσε τα πλοία του σε εχθρική ακτή, δηλαδή προς το Άκτιο. Ο Μπαρμπαρόσα είχε ήδη καταλάβει την εσωτερική αυτή πλεονεκτική θέση. Ετσι, τη νύχτα της 27/28 Σεπτεμβρίου 1538, ο Andrea Doria, έπλευσε 30 μίλια νότια και, όταν ηρέμησε ο άνεμος, αγκυροβόλησε στη θέση Σέσσολα (Sessola) (*) κοντά στο νησί της Λευκάδας. Κατά τη διάρκεια της νύχτας, ο ίδιος και το επιτελείο του αποφάσισαν ότι η καλύτερη λύση ήταν να πραγματοποιήσουν επίθεση στη Ναύπακτο (Lepanto) και να αναγκάσουν έτσι το Μπαρμπαρόσα σε μια αναμέτρηση εκεί.
Η νησίδα Σέσσολα ή Σέσουλα (Sessola) βρίσκεται δυτικά της Λευκάδας απέναντι από το Αθάνι και το Καλαμίτσι. Είναι μια ξερονησίδα με υψηλούς βράχους στην μια πλευρά και χαμηλότερους στην άλλη (όπως φαίνεται από την στεριά). Θεωρείται μάλλον ότι αποτελεί τη βάση τους σεισμογενούς ρήγματος, αφού σε όλους τους σεισμούς από εκεί έρχεται η βοή. Από πλευράς ψαριών θεωρείται ο καλύτερος τόπος για ψάρεμα. (Ντίνος Στυλιανός, Μηχανικός Computer, Βόνιτσα).Τα Φρούρια της Πρέβεζας
Οι δυτικές Χριστιανικές δυνάμεις της Ιερής Συμμαχίας, έκαναν προσπάθεια να καταλάβουν το Φρούριο του Ακτίου (The Actium Fortress) το οποίο πιθανότατα θα ήταν αναγκαίο για να εξασφαλιστεί η επιτυχία, αλλά απέτυχαν. Ο Andrea Doria φοβόταν ότι θα είχε μια ήττα σε χερσαίο έδαφος, δεδομένου ότι μία αρχική προσπάθεια εξόδου (sortie) του πολιορκημένου Grimani είχε απωθηθεί από τους Οθωμανούς. Η Ιερά Συμμαχία έκανε επίσης δύο αποτυχημένες προσπάθειες, με τις χερσαίες δυνάμεις της, να καταλάβει τα Ενετικά Φρούρια της Πρέβεζας, δηλαδή το Κάστρο της Μπούκας (The Bucca’s Fortress), το Κάστρο του Αγίου Ανδρέα (Saint Andreas Fortress) και το Κάστρο του Αγίου Γεωργίου (Saint George Fortress).
Από αυτά τα τρία Φρούρια της Πρέβεζας, μόνο τα δύο σώζονται σήμερα σε πολύ καλή κατάσταση. Δεν υφίσταται πλέον το Φρούριο της Μπούκας. Το Κάστρο της Μπούκας (The Buccka’s Castle of Preveza, λατινικά Bucca = στόμιο) βρισκόταν στη σημερινή θέση “Παλιοσάραγα” (= Παλιό σαράϊ) της Πρέβεζας. Η κατασκευή του - πιθανόν - άρχισε στα τέλη του 15ου αιώνα από τους Τούρκους και ολοκληρώθηκε στις πρώτες δεκαετίες του 16ου αιώνα από τους Βενετούς. Κατεδαφίσθηκε το 1701. Επρόκειτο για σημαντικό όσο και ισχυρό κάστρο. Έλεγχε το λιμάνι της Πρέβεζας και το στόμιο του Αμβρακικού κόλπου. Αποτελούσε τετράγωνο οχυρό με 4 ή 2 πολυγωνικούς πύργους στις γωνίες του. Λειτουργούσε ως βάση της στρατιωτικής διοίκησης και φρουράς της πόλης. Κατεδαφίστηκε από τους Βενετούς το 1699, ενώ αργότερα ο Αλή-Πασάς έχτισε ανάκτορο στα ερείπιά του που ονομάζεται “Παλιοσάραγα” το οποίο επίσης αργότερα γκρεμίστηκε και δεν υφίσταται.
Το Φρούριο του Αγίου Γεωργίου βρίσκεται δυτικά προς το Ιόνιο Πέλαγος, δυτικά της παραλίας “Κυανή Ακτή”, ενώ το Φρούριο του Αγίου Ανδρέα βρίσκεται ανατολικά στό στόμιο της Πρέβεζας με τον Αμβρακικό Κόλπο, δίπλα από το σημερινό κτίριο της Νομαρχίας. Την εποχή εκείνη το Φρούριο του Αγίου Ανδρέα ήταν σχεδόν παραθαλάσσιο, διότι δεν υπήρχε η σημερινή οδός Σπηλιάδου ούτε φυσικά το Νέο Λιμάνι.Η ΝαυμαχίαΤα ξημερώματα της 28ης Σεπτεμβρίου 1538, ο Andrea Doriaa με έκπληξη διαπίστωσε ότι οι Οθωμανοί έρχονταν κατευθείαν προς τα πλοία του. Ο Μπαρμπαρόσα είχε μετακινήσει το στόλο έξω από το αγκυροβόλιο και επιπλέον κινήθηκε νότια. Ο Turgut Reis ήταν ναυτική εμπροσθοφυλακή με έξι μεγάλα πλοία τύπου “fusta”, και η αριστερή πτέρυγα είχε περίπτυξη κοντά στην ακτή. Ο Andrea Doria δεν περίμενε μια τέτοια τολμηρή επιθετική κίνηση από την κατώτερη αριθμητικά δύναμη του τουρκικού στόλου, και έτσι χρειάσθηκε τρεις ώρες προκειμένου να δώσει εντολή να σηκώσουν άγκυρες για απόπλου, και να προετοιμασθεί για ναυμαχία, και μάλιστα πιέσθηκε από τους συνεργάτες του Grimani και Capello. Τελικά, οι δύο στόλοι συνεπλάκησαν στις 28 Σεπτεμβρίου 1538 στον Αμβρακικό Κόλπο (Gulf of Arta αναφέρεται στην ξένη ιστορική βιβλιογραφία), δίπλα στην Πρέβεζα. Η έλλειψη ανέμου δεν ήταν προς όφελος του Andrea Doria. Η τεράστια ενετική ναυαρχίδα “Galeone di Venezia” (= «Θύελλα της Βενετίας») με τα μεγάλα κανόνια της ακινητοποιήθηκε λόγω άπνοιας τέσσερα μίλια από την ξηρά και δέκα μίλια από τη θέση Sessola (κοντά στη Λευκάδα). Τα Χριστιανικά πλοία πάλευαν για να έρθουν σε βοήθεια, αλλά συντομότατα περιβαλλόταν από εχθρικές οθωμανικές γαλέρες (galleys). Ακάθεκτες οι δυτικές δυνάμεις ενεπλάκησαν σε μια μάχη που διήρκεσε ώρες και έκανε αρκετή ζημιά στο οθωμανικό ναυτικό. Όταν ο άνεμος δυνάμωσε, ο χριστιανικός στόλος τελικά άρχισε δράση, αφού πρώτα ο Andrea Doria εκτέλεσε μια σειρά χειρισμών πλεύσης, με σκοπό να προσελκύσει τους Οθωμανούς προς την ανοικτή θάλασσα (Ιόνιο πέλαγος) στόχο. Ο Ferrante Gonzaga, αντιβασιλέας Διοικητής της Σικελίας, ήταν στην αριστερή πτέρυγα του συνδυασμένου στόλου, ενώ οι Ιππότες της Μάλτας ήταν στη δεξιά πτέρυγα. Ο Andrea Doria έθεσε τέσσερις από τις ταχύτερες γαλέρες του, υπό τις διαταγές του ανιψιού του Giovanni Andrea Doria, ο οποίος έλαβε θέση μπροστά στό κέντρο της ναυμαχίας, μεταξύ του Ferrante Gonzaga και των Μαλτέζων Ιπποτών. Οι γαλέρες του Andrea Doria σχημάτισαν μια μακριά γραμμή πίσω τους, μπροστά από τις Παπικές και τις Βενετσιάνικες γαλέρες των Grimani και Capello. Ακριβώς από πίσω παρατάχθηκαν οι Βενετσιάνικες γαλέρες του Alessandro Condalmiero (Bondumier) και οι ανάμικτες Ισπανικές, Πορτογαλικές, και Γενοβέζικες γαλέρες υπό τις διαταγές του Francesco Doria, μαζί με τις “μπάρκες” (barques) και τα πλοία ναυτικής υποστήριξης. Ο Οθωμανικός στόλος είχε διαμορφωθεί σε διάταξη σχήματος Ύψιλον (Y). Ο Μπαρμπαρόσα μαζί με το γιο του Hasan Reis, αργότερα Hasan Pasha, τον Sinan Reis, τον Cafer Reis και τον Şaban Reis, παρατάχθηκαν στο κέντρο. Ο Seydi Ali Reis διοικούσε την αριστερή πτέρυγα. Ο Salih Reis διοικούσε τη δεξιά πτέρυγα. Ο Turgut Reis, με τη συνεργασία του Murat Reis, του Güzelce Mehmet Reis και του Sadik Reis, διοικούσε την οπίσθια πτέρυγα. Οι Οθωμανοί γρήγορα ενεπλάκησαν με τα Ενετικά, τα Παπικά και τα Μαλτέζικα πλοία, αλλά ο Andrea Doria δίστασε να μεταφέρει το κέντρο των δυνάμεών του κατά μέτωπο προς τον Μπαρμπαρόσα. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να γίνονται πολλές κινήσεις (χειρισμοί πλεύσης), και πολύ λιγότερες πολεμικές αψιμαχίες. Ο Μπαρμπαρόσα ήθελε να επωφεληθεί από την έλλειψη ανέμου, η οποία ακινητοποίησε τα μεγαλύτερα σε μέγεθος Χριστιανικά πλοία (barques) τα οποία αντιπροσώπευαν στο μεγαλύτερο μέρος την αριθμητική διαφορά μεταξύ των δύο πλευρών. Αυτές οι “barques” έπεσαν ως εύκολη λεία στα χέρια των Οθωμανών οι οποίοι επιβιβάστηκαν σε αυτές και τις κατέλαβαν, από τις δικές τους πιο ευέλικτες γαλέρες και γαλιότια (galleys και galliots). Ο Andrea Doria προσπάθησε να παγιδεύσει τα Οθωμανικά πλοία ανάμεσα σε βολές των κανονιών του, από τις μπάρκες και τις γαλέρες του, αλλά απέτυχε. Στο τέλος της ημέρας, οι Οθωμανοί είχαν βυθίσει 10 χριστιανικά πλοία, έκαψαν 3 άλλα, αιχμαλώτισαν 36, και συνέλαβαν αιχμαλώτους 3000 ναύτες. Οι Οθωμανοί δεν αναφέρουν καθόλου απώλειες σε πλοία. Αναφέρουν όμως 400 νεκρούς και 800 τραυματίες. Είναι βέβαιο ότι ένας μεγάλος αριθμός Οθωμανικών πλοίων υπέστη μεγάλες ζημιές από τις βολές κανονιών της ναυαρχίδας “Galeone Di Venezia” που διοικούνταν από τον Alessandro Condalmiero. Το επόμενο πρωί, παρά τον ευνοϊκό άνεμο, μη θέλοντας να διακινδυνεύσει την Ισπανική και Γενοβέζικη αρμάδα, ο Andrea Doria εγκατέλειψε το πεδίο της μάχης και διέταξε πλεύση προς Κέρκυρα, κωφεύοντας στις εκκλήσεις των Ενετών, των Μαλτέζων και των Παπικών Διοικητών συνεχίσουν τον αγώνα. Πάντως στη σημερινή Ιταλία ο Andrea Doria εκτιμάται ιδιαίτερα ως ιστορικό πρόσωπο, κεντρική δε λεωφόρος της Ρώμης φέρει το όνομά του.Επακόλουθα της Ναυμαχίας της ΠρέβεζαςΕίναι ευρέως αποδεκτή η υπεκφυγή του Andrea Doria στη Ναυμαχία της Πρέβεζας, όπως και η έλλειψη ζήλου του. Αυτά οφείλονταν πιθανότατα στην απροθυμία του να ριψοκινδυνεύσει την ασφάλεια των δικών του πλοίων. Ο ίδιος ο Doria, Γενοβέζος, ήταν ιδιοκτήτης ενός υποτυπώδους αριθμού πλοίων της Ισπανικής και Γενοβέζικης αρμάδας. Πέραν αυτού είχε και μια μακροχρόνια εχθρότητα προς τη Βενετία. Η ίδια η πόλη του η Γένοβα, ήταν σκληρός αντίπαλος της Βενετίας, την ανταγωνίζονταν λυσσαλέα, και στο κάτω - κάτω, θεωρούσε ότι ο Οθωμανικός στόλος τη Βενετία είχε ως στόχο της επιθετικότητάς του. Το επόμενο έτος 1539, ο Μπαρμπαρόσα επέστρεψε και κατέλαβε σχεδόν όλες τις εναπομείνασες Βενετσιάνικες κτήσεις στό Ιόνιο και το Αιγαίο Πέλαγος. Τελικά, τον Οκτώβριο του 1540, υπογράφηκε Συνθήκη Ειρήνης μεταξύ της “Δημοκρατίας της Βενετίας” και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, με βάση την οποία οι Οθωμανοί ανέλαβαν τον έλεγχο των Βενετικών κτήσεων του Μωρέως (Πελοπόννησος) και της Δαλματίας, και των πρώην Βενετικών νησιών του Αιγαίου, του Ιονίου και τις ανατολικές Αδριατικές ακτές. Επίσης βάσει της Συνθήκης, η Βενετία υποχρεώθηκε να πληρώσει πολεμική αποζημίωση στην Οθωμανική Αυτοκρατορία ίση με 300.000 χρυσά δουκάτα. Μετά τη νίκη της στη Ναυμαχία της Πρέβεζας και την επακόλουθη νίκη στη “Μάχη της Τζέρμπα” στην Τυνησία το 1560 (The “Battle of Djerba”, σήμερα Girba, ή Jerba, ή Jarbah), η Οθωμανική Αυτοκρατορία απέκρουσε με επιτυχία τις προσπάθειες της Βενετίας και της Ισπανίας, τις δύο δηλαδή επικρατούσες ναυτικές δυνάμεις της Μεσογείου, να σταματήσουν την αντίστοιχη Οθωμανική προσπάθεια εξόδου στην τεράστια θάλασσα. Αυτό άλλαξε μόνο με τη Ναυμαχία της Ναυπάκτου (Lepanto) το 1571, μια διάσημη επίσης ναυμαχία, στην οποία έλαβε μέρος και ο γνωστός συγγραφέας του «Δον Κιχώτη» Θερβάντες, όπου και έχασε το ένα του χέρι. Άγαλμα του Θερβάντες βρίσκεται σήμερα στη Ναύπακτο.