Περπατώντας στις Γειτονιές του Κόσμου, όσο και αν έψαξα μέσα από χαρές και λύπες, τελικά όλα τα βήματα μου, με οδήγησαν σε ένα απόσταγμα για την καθημερινότητα μας.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη Ευτυχία στην Ζωή,
από το να Αγαπάς και να σε Αγαπούν.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη Ευτυχία στην Ζωή,
από το να Προσφέρεσαι από Αγάπη,
και να Προσφέρονται οι άλλοι και για σένα από Αγάπη.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη Ευτυχία στην Ζωή,
από το να θυσιάζεσαι για τους άλλους,
και να θυσιάζονται οι άλλοι για σένα, από Αγάπη.
Και τελικά, ίσως, δεν υπάρχει μεγαλύτερη Ευτυχία στην Ζωή,
από το να είσαι ο Εαυτό σου.
Πέρα από Profile και βιογραφικά, από εικονικές πραγματικότητες,
και υπέρμετρες προσδοκίες. Απλά να είσαι άνθρωπος.
Μετά από πολύ καιρό στην έρημο της μοναξιάς μου, ένα μέρος, που μου αρέσει να το επισκέπτομαι ταχτικά, μα πάντα είναι ένα επικίνδυνο μέρος για να παραμένεις κανείς για πολύ εκεί, ένα ακόμα Ταξίδι ξεκινάει η Ψυχή μου στις Γειτονιές του Κόσμου, με προορισμό το ΦΩΣ την Ζωή και την Αγάπη. Με απλότητα. Γιατί η απλότητα, είναι πάντα ο καλύτερος φίλος του άνθρωπου.
Είναι εκείνος ο καλός φίλος,ο Απλός, που σε κάνει να είσαι ο εαυτό σου, με γαλήνη και χαρά, πέρα από Profile και βιογραφικά, από εικονικές πραγματικότητες και υπέρμετρες προσδοκίες.
Τα βήματα θα είναι αργά. Αλλά με την ευχή, κάθε βήμα να είναι γεμάτο ΦΩΣ, Ζωή και Αγάπη.
Καλό ταξίδι να έχουμε Ψυχή μου, στις Γειτονίες του Κόσμου. Καλή συνέχεια στο ταξίδι μας, στην Επιστροφή της Αγάπης.
ΔΗΜΗΤΡΑ
