Ο πονοκέφαλος, πονοκέφαλος τάσεως, ή κεφαλαλγίες τάσεως, όπως λέγονται, αλλά και χρόνιες παθήσεις, όπως οι ημικρανίες, επηρεάζουν την ψυχολογία του πάσχοντα, ειδικά αν τον ταλαιπωρούν για πολύ καιρό. Ο πονοκέφαλος, που οι περισσότεροι έχουμε βιώσει έστω μια φορά στη ζωή μας, περιγράφεται σαν πόνος στις δυό μεριές κεφαλιού, αριστερά και δεξιά απο το μέτωπό μας. Είναι ένα πολύ συχνό σύμπτωμα, πάνω απο 80% των γυναικών υποφέρουν απο πονοκεφάλους, ενώ μόλις το 60% των ανδρών.
Όταν τα σωματικά συμπτώματα του πονοκεφάλου έχουν μεγάλη διάρκεια και ένταση είναι πολύ δυσάρεστα. Αυτό το φαινόμενο συναντάμε συχνά στις ημικρανίες, επηρεάζοντας τον ψυχισμό του ατόμου. Δημιουργούν εκνευρισμό, επιθετικότητα στη σχέση, χαμηλή συγκέντρωση, τάση για κοινωνική απομόνωση, μελαγχολία και, σε έντονες καταστάσεις, φοβίες και αγχώδεις διαταραχές, ενώ το 20% των ασθενών εμφανίζουν βαριά κατάθλιψη.
Η ψυχολογική υποστήριξη έχει θέση τόσο στον πονοκέφαλο που προέρχεται από οργανική αιτία, όπως για παράδειγμα από αυχενικό σύνδρομο, όσο και στον ψυχογενή πόνο, που προκύπτει από σωματοποίηση του άγχους μας, της θλίψης ή της έντασης της καθημερινότητας.
Όποιο και αν είναι το αίτιο της έναρξης του πονοκεφάλου, από τη στιγμή που εμφανίζεται ως ένα χρόνιο και επαναλαμβανόμενο πρόβλημα στη ζωή του ανθρώπου, ο ψυχολόγος συμβάλλει στη διακοπή της διαιώνισης του πόνου. Ο πάσχοντας πρέπει να εκπαιδευτεί με τη βοήθεια του ψυχολόγου ν’ αντιμετωπίσει το άγχος ότι θα τον πιάσει ξαφνικά ο πόνος.
Ο άνθρωπος που υποφέρει από χρόνιες ημικρανίες ή πονοκεφάλους, ζει με το άγχος να μην ξεκινήσει ο πονοκέφαλος, καταστροφολογεί και κάνει αρνητικές σκέψεις, με αποτέλεσμα να επηρεάζεται η ένταση του πόνου και ν’ αλλάζει η συμπεριφορά του. Αρχίζει και αποφεύγει πράγματα που έκανε από συνήθεια ή από ευχαρίστηση. Πολλές φορές, προσκολλάται στο κοινωνικό του περιβάλλον, νιώθει ανασφάλεια και εξαρτάται από την οικογένειά του ή βοηθήματα. Εγκλωβισμένος σ’ αυτόν τον φαύλο κύκλο, αρχίζει να επηρεάζεται η διάθεσή του, μειώνεται η αυτοπεποίθησή του και διαταράσεται η ποιότητα ζωής του.
Με τη βοήθεια του ψυχολόγου και της γνωσιακής-συμπεριφορικής ψυχοθεραπείας επιδιώκεται η βελτίωση της αυτοπεποίθησης, της διάθεσης, της δραστηριότητας και των κοινωνικών σχέσεων του ανθρώπου που ζει με χρόνιες ημικρανίες. Σημαντικό κομμάτι είναι να εκπαιδευτεί αυτό το άτομο, να εκφράζει και να εξωτερικεύει τα συναισθήματά του, για να μην σωματοποιείται η ένταση, γεγονός που δημιουργεί πόνο. Τεχνικές χαλάρωσης βοηθούν στην αντιμετώπιση του άγχους, ενώ οι ασθενείς εκπαιδεύονται και για τη σωστή συμμόρφωσή τους στη φαρμακευτική αγωγή.
Όσον αφορά στην οικογένεια, ο ρόλος του ψυχολόγου είναι διπλός. Συμβάλλει στην αντιμετώπιση των προβλημάτων που βιώνουν τα μέλη της (ενοχή, κατάθλιψη, άγχος υπερκόπωση, αδυναμία ισορροπίας στους νέους ρόλους) και στην εκπαίδευση για τον τρόπο συμπεριφοράς και επικοινωνίας με τον πάσχοντα από χρόνιο πονοκέφαλο.
Στον χρόνιο πονοκέφαλο, ένας πονάει, αλλά ολόκληρη η οικογένεια υποφέρει. Δεν έχει σημασία να ανακουφίζεται ο άνθρωπος μόνο στο σώμα, αλλά και στην ψυχή. Η επικοινωνία είναι από τα βασικότερα σημεία. Αυτό που κάνουμε είναι να βλέπουμε μέσα από τα μάτια του ασθενούς τι βιώνει και να αναπτύσσουμε μαζί του ένα θεραπευτικό διάλογο. Ένα άγγιγμα ψυχής…
